Χρήστος Γκουνέλας: "Τεχνητή νοημοσύνη, αιωνιότητα και αθανασία"

 

Περιγραφή του βιβλίου

Από τότε που συνειδητοποίησε τη θνητότητά του, ο άνθρωπος επιθυμεί να γίνει αθάνατος, να γίνει Θεός. Αυτό που δεν κατάφεραν οι θρησκείες και η φιλοσοφία μέσα στην ιστορία θέτουν ως στόχο οι θιασώτες του ψηφιακού υπερανθρωπισμού και του τεχνικού ή του κριτικού μετανθρωπισμού: την αθανασία και την αιωνιότητα. Ωστόσο, η ζωή είναι συνυφασμένη οντολογικά με τον θάνατο. Ύπαρξη και ανυπαρξία πορεύονται μαζί. Το ίδιο και στον Αίτιο αυτών. Καταργώντας τεχνικά τον θάνατο, καταργείται και η ίδια η ζωή. Και, εν τέλει, ποια η αξία της ζωής, αν δεν μπορεί ο άνθρωπος να τη θυσιάσει αγαπητικά και ελεύθερα και να μετέχει της θυσιαστικής αθανασίας και αιωνιότητας του Θεού και των άλλων ανθρώπων εντός του μη Όντος; Χωρίς τον θάνατο πώς είναι δυνατόν να πονάς, να χαίρεσαι, να συμπονάς και να αγαπάς έως θανάτου; Αλλά και χωρίς τον θάνατο και τη φθορά πώς δύναται να υπάρξει πρόοδος; Προηγείται, μάλλον, η ελευθερία και έπεται η αθανασία και η αιωνιότητα. Η ελευθερία που σφυρηλατείται διαρκώς από την ανάγκη, το απρόσμενο και την απροσδιοριστία (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο). 

Χωρίς Χριστό υπάρχει ευτυχία;;

 

Από τον μαθηματικό Παναγιώτη Μυργιώτη, 

Χωρίς Χριστό υπάρχει ευτυχία;;

Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι στατική. Εξελίσσεται. Προχωρά. Η εντύπωση πολλών ανθρώπων είναι ότι προχωρά προς τα εμπρός. Ο άνθρωπος μαθαίνει περισσότερα πράγματα, εμπλουτίζει τις γνώσεις του. Ζει περισσότερα χρόνια και πιο άνετα. Οι πρόγονοί μας, όχι οι πολύ μακρινοί, ας πούμε οι παππούδες μας πχ πριν από εξήντα χρόνια δεν είχαν τηλεόραση ή σταθερό τηλέφωνο, καλλιεργούσαν την γη με ένα αλέτρι το οποίο έσερναν βόδια ή άλογα. Δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα. Ίσως στερούνταν και αυτό το ραδιόφωνο. Τα σπίτια μικρά με λίγα δωμάτια και εις τα οποία συγκατοικούσαν ο παππούς  και η γιαγιά. Τα παιδιά ήταν ευλογία και οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολύτεκνες. Χρόνια φτώχειας, στερήσεων και ευλογημένα. Άκουγες και ένα «Δόξα σοι ο Θεός». Ευχαριστούσαν τον Θεό για αυτά τα λίγα, τα οποία μοίραζαν με τους συνανθρώπους των, τους εμπερίστατους.

Αυτά για το χθες, είπαμε το όχι πολύ μακρινό. Ας έλθουμε εις το σήμερα. Πώς είναι η ζωή σήμερα;; Πολύ διαφορετική από το «χθες». Αφθονία αγαθών, Σπίτια χωρίς γιαγιάδες και παππούδες, με παιδικά δωμάτια εξοπλισμένα με πολλές και διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές. Σπίτια μεγάλα με συσκευές θέρμανσης και ψύξης, ατομικά κινητά τηλέφωνα, έγχρωμες τηλεοράσεις  δυο ή τρεις. Όλες οι σύγχρονες ανέσεις με ή χωρίς εισαγωγικά. Έχουμε όλα τα καλά και του «πουλιού το γάλα». Είμαστε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και δοξολογούντες τον Θεό ή γκρινιάζουμε δυστυχισμένοι με την μοναξιά μας της ευημερίας και της φιλαυτίας;;. 

Έχουμε χρόνο να καθίσουμε να μιλήσουμε ως οικογένεια, γειτονιά ή ως κοινωνία;;.Πολλές εργασίες σήμερα γίνονται με μηχανές π.χ. οργώματα, συλλογή βάμβακος και οι μισθωτοί δουλεύουν οκτώ ώρες τις πέντε από τις επτά ημέρες της εβδομάδας. Η παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων έγινε πιο εύκολη και μαζική. Μεγάλη η ποσότητα και η ποικιλία, ώστε να μη ξέρεις τι να διαλέξεις. Κάθε χρόνο χιλιάδες τόνοι τρόφιμα τα πετάμε εις τα σκουπίδια. Υπερκαταναλωτισμό ονομάσαμε το φαινόμενο. Γεμάτες οι ντουλάπες από ρούχα και παπούτσια των οποίων αγνοούμε την ύπαρξή τους. Πολλά είναι και εκτός μόδας. Ο σύγχρονος θεός ο οποίος μας καταδυναστεύει όλους μας μικρούς και μεγάλους.

Το σήμερα το βιώνουμε είμαστε ευχαριστημένοι;; Ας απαντήσει ο καθένας εις τον εαυτό του και για τον εαυτό του. Ας παραβλέψουμε τα προβλήματα τα οποία δημιούργησαν τα λεγόμενα μνημόνια. Ας σκεφτούμε με τα παιδιά μας βρίσκουμε ποιοτικό χρόνο για να μιλήσουμε ή ο καθένας μας με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή το κινητό του απορροφημένοι για να πληροφορηθούμε για τα παγκόσμια κουτσομπολιό ή τις επιταγές της σύγχρονης μόδας.

Βγάλαμε τον Χριστό από τη ζωή μας και καταστήσαμε τη ζωή μας ζούγκλα. Χωρίς ανθρώπινη επικοινωνία, αλληλεγγύη και Ανθρωπιά. Βάλαμε τον Θεό εις το περιθώριο της ζωής μας και της δράσης μας. Για να πάει η κοινωνία, πραγματικά, μπροστά απαιτείται η στροφή εις τα νάματα της Ορθοδοξίας και η επιστροφή εις την κατά Χριστόν Ζωή. Αμήν. Γένοιτο.      

Ο απρόβλεπτος Θεός και η μωρία του Σταυρού

 

του Χρήστου Γκουνέλα,

Θεολόγου

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η λογική του ανθρώπου αντιλαμβάνεται τον Σταυρό του Χριστού ως μωρία και σκάνδαλο. Πώς είναι δυνατόν ο πανίσχυρος Θεός να σταυρώνεται από το πλάσμα Του; Τι είδους Θεός είναι αυτός που εκουσίως ανεβαίνει στον σταυρό; Πώς μπορεί αυτός ο αδύναμος, σταυρωμένος Θεός να σώσει τον άνθρωπο;

Και όμως αυτός είναι Θεός. Αυτός που έρχεται, που τρέχει (θέω/ τρέχω) να πάρει τη θέση του ανθρώπου στην οδύνη και τραγικότητα της ανθρωπότητάς του. Ο Θεός δεν παραμένει υπερβατικός, στατικός, που κατοικεί μακριά στον ουρανό και από εκεί αγναντεύει απλά τη δημιουργία του μέσα στη φθορά της. Ο Υιός του Θεού κινείται ως φύσει αεικίνητος και γίνεται Υιός του ανθρώπου. Εισβάλλει αθόρυβα στην ανθρώπινη ζωή, γίνεται ιστορικό πρόσωπο με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο εντός της ιστορίας μέσα από τον δικό του Σταυρό της αυτοπαραίτησης.

Η Ορθοδοξία μπροστά σε σύγχρονες προκλήσεις

 

Του θεολόγου Χρήστου Γκουνέλα,

Μάρτιος του 2012

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζει η ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία. Νέες προκλήσεις και ελπίδες κατ’ επέκταση, γεννιούνται στον σύγχρονο κόσμο για την πνευματική ηγεσία και τον λαό της Εκκλησίας. Όλες οι επιμέρους προκλήσεις εντάσσονται σε μια διπλή πρόκληση: αφενός μεν η μία αφορά τη μαρτυρία εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αφετέρου δε την εκτός των κόλπων της μαρτυρία απευθυνόμενη σε όλη την Οικουμένη.

Στόχος της Εκκλησίας είναι η μεταμόρφωση όλου του κτιστού κόσμου με τη μετοχή του στον μυστηριακό τρόπο ύπαρξης της Αγίας Τριάδας. Όλα δια της αγάπης να γίνουν ένα, κρατώντας το καθετί την υπαρκτική του ετερότητα. Η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη να δείξει τον δρόμο στον λαό, όπως έκανε και Εκείνος.

Οι πολύπαθοι Τρεις Ιεράρχες

 

Καλή, λοιπόν, η τιμή των Τριών Ιεραρχών, όπως αυτή που κάνουμε κάθε χρόνο, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε πως δεν αρκεί. Τιμή των αγίων σημαίνει μίμηση της πράξης τους. Και αυτοί οι τρεις άγιοι δεν μίλησαν μόνο με λόγια, αλλά περισσότερο και κατεξοχήν με πράξεις.
Επρόκειτο για τρία αρχοντόπουλα τα οποία μεγάλωσαν σε πλούσιες οικογένειες και χάρη σε αυτή την οικονομική τους άνεση μπόρεσαν και σπούδασαν εκείνη την εποχή. Χρησιμοποίησαν τον πλούτο για μόρφωση και μετά τον χάρισαν όλο στους φτωχούς. Εκτός από τον πλούτο χάρισαν και τον εαυτό τους στον Θεό και τους ανθρώπους. Υποστήριξαν τον άνθρωπο σε όλες τις ανάγκες του, με πράξεις όχι με λόγια. Οραματίζονταν μια κοινωνία δίχως ιδιοκτησία, δίχως φτώχεια και πόνο, και αυτό πάλεψαν να το δούνε να γίνεται πραγματικότητα μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Κοινή η πράξη τους, κοινό και το τέλος τους. Ο Μέγας Βασίλειος πεθαίνει στα 49 του κάτω από το βάρος του αγώνα του για τους ανθρώπους. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος πεθαίνει αυτοεξόριστος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος στις κακουχίες της δικής του εξορίας. 
Ξεκίνησαν πλούσιοι, πέθαναν φτωχοί, φορώντας μόνο το τριμμένο ράσο τους, άδειοι από χρήματα και δόξα, γεμάτοι όμως από αγάπη για όλους και για τον Θεό. Η πράξη των πιστών του Χριστού είναι απλή μα και δύσκολη. Πρέπει να χάσεις ελεύθερα τον εαυτό σου αν θες να τον βρεις πραγματικά. Διαφορετικά η γιορτή των αγίων - του κάθε αγίου - καταντάει ένας τύπος, μερικές φορές και ένα είδωλο, χωρίς καμιά ουσία. Δίνουμε ζωή στους αγίους μέσα από τη ζωή μας, αλλιώς τους έχουμε νεκρούς, όσο κι αν αυτοί ζούνε μέσα στο Θεό ως αθάνατοι. 

Χρήστος Γκουνέλας

Θεολόγος

Ελευθέριος Βάσσος: Μια πινελιά για το βιβλίο "μεταξύ ιστορίας και εσχάτων"

 

Μια πινελιά για το βιβλίο "μεταξύ ιστορίας και εσχάτων"

Ο δρόμος είναι απέραντος. Συνήθως οι άνθρωποι δεν κοιτούν. Προτιμούν τα τετριμμένα, τα συμβιβασμένα. Κάτι ανθίζει, ξεπροβάλλει. Ένα ήρεμο καλοκαίρι, το αεράκι κάθε αναζητητή. Μια άνοιξη σαν όνειρο στο άνοιγμα του βιβλίου: "Μεταξύ ιστορίας και εσχάτων".

 Λίγο - λίγο, κάθε σελίδα δροσίζει, αποζητά άπειρους καημούς. Θα τους βρεις; Θα ρισκάρεις; Θα ζήσεις επιτέλους; Το παρόν, το επίκαιρο που δε σου δίνεται τόσο εύκολα. Γιατί το ετοιμοπαράδοτο δεν είναι δικός σου, δεν το μπόλιασες. Το πρόσωπο και η ιδεολογία, το σώμα και η ψυχή, ο πολιτισμός και η αναρχία, η παιδεία και η πολιτική, ο φεμινισμός και η φιλοσοφία, η θεολογία των υποψιασμένων, παίζονται και χάνονται, αν δε τα αγκαλιάζεις σαν παιδιά σου. Όχι ναρκισσιστικά, ούτε με ιδιοτέλεια ή συμφέρον. Μόνο επειδή αγαπάς και στο βαθμό που αγαπάς. Κι όσο αγαπάς τόσο υπάρχεις αληθινά.

 Ευχαριστώ τον Χρήστο Γκουνέλα για το ρηξικέλευθο μονοπάτι που χάραξε, βαδίζοντας με πόθο στη γραφίδα του, για την επικαιρότητα του ασυμβίβαστου νοήματος σε κάθε υπαρκτό. Μπορεί να ζήσει ο κόσμος μεταξύ ιστορίας και εσχάτων, ανάμεσα στο δήθεν και στο είναι. Στο εδώ και τώρα, δίχως τελειωμό...

 Ελευθέριος Βάσσος 

θεολόγος - φιλόλογος 

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς Υπέρμαχος της Ορθοπραξίας αγωνιστής.

 

Από τον μαθηματικό Παναγιώτη Μυργιώτη,

Η πρώτη Κυριακή των  νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη, από την Αγία Εκκλησία εις την Ορθοδοξία. Η δεύτερη Κυριακή αφιερώνεται εις τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά γιατί τόσο πολύ αγωνίστηκε και μόχθησε για την Ορθοδοξία,  αλλά και γιατί θέλει να υπογραμμίσει την ανάγκη ολοκληρώσεως της Ορθοδοξίας με την ορθοπραξία εις την οποία με μεγάλο ζήλο επιδόθηκε ο άγιος αυτός. Για να υπάρχει πραγματική χριστιανική ζωή η Ορθοδοξία πρέπει να συνδέεται με την Ορθοπραξία.

Οι γονείς του αγίου Κωνσταντίνος και Καλλίστη, ήταν ευκατάστατοι και ο πατέρας του ήταν σύμβουλος του αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Β΄ . Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και απέκτησε αξιόλογη μόρφωση. Σε ηλικία 17 ετών με εντολή του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ μίλησε για  την φιλοσοφία του Αριστοτέλη ενώπιον των σοφών της εποχής και του πρύτανη και Πρωθυπουργού Μετοχίτη,. Η ομιλία του Γρηγορίου καθήλωσε τους πάντες. Ο Μετοχίτης μετά  την ομιλία είπε  ότι, ̎αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα  του έλεγε και αυτός μπράβο ̎. 

Λεξικό Λαρισαίων Συγγραφέων

ΒΙΒΛΙΟ: ΛΕΞΙΚΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ, ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΪΟΣ ΚΟΥΤΡΙΝΤΖΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΝΥΠΝΙΟ

ΧΡΟΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022

ΣΕΛΙΔΕΣ: 1044

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κυκλοφόρησε το «Λεξικό Λαρισαίων Συγγραφέων-Βιβλίο Πρώτο» του Λαρισαίου συγγραφέα Βάιου Κουτριντζέ από τις εκδόσεις «Ενύπνιο»: https://www.enipnio.gr/ . Όπως μας πληροφόρησε ο συγγραφέας, απαιτήθηκαν δέκα χρόνια, για να ευοδωθεί αυτή η κοπιώδης προσπάθεια. Το βιβλίο είναι ένα εγκυκλοπαιδικό λεξικό των Λαρισαίων συγγραφέων από την Αρχαιότητα έως το 2020. Στις 1040 σελίδες του, παρουσιάζονται τα εργοβιογραφικά στοιχεία 607 συγγραφέων, καταγράφονται 4500 τίτλοι βιβλίων και περιλαμβάνονται 1250 εικόνες δημιουργών και των εκδοθέντων έργων τους. Πέραν των ανωτέρω, το βιβλίο είναι κι ένα πόνημα δοκιμιακού χαρακτήρα, που περιέχει συνοπτικά την ιστορία της περιοχής σε συνδυασμό με την πνευματική ανέλιξη, ενδιαφέροντα Συμπεράσματα, διαφωτιστικά Γραφήματα, απαραίτητες Σημειώσεις, κατατοπιστικά Ευρετήρια και αναλυτική Βιβλιογραφία. Το χρονικό εύρος της μελέτης εκτείνεται σε χρονικό βάθος 25 περίπου αιώνων κι επιμερίζεται, μόνο για τις ανάγκες της μελέτης, σε 4 περιόδους, οριζόμενες από χαρακτηριστικά ιστορικά ή λογοτεχνικά γεγονότα ως εξής:

1η περίοδος: 5ος π.Χ. αι. - 5ος μ.Χ., από τον Ιπποκράτη έως τον τελευταίο διαπιστωμένο Λαρισαίο συγγραφέα, τον μαθηματικό Δομνίνο τον Λαοδικέα.

2η περίοδος: 5ος μ.Χ. - 1423 μ.Χ., δηλαδή από το τέλος της 1ης περιόδου έως την οριστική κατάληψη της Λάρισας από τους Οθωμανούς.

3η περίοδος: 1423μ.Χ. - 1898 μ.Χ., δηλαδή από το τέλος της 2ης περιόδου έως την οριστική αποχώρηση των Οθωμανών από την περιοχή. Περιλαμβάνει επομένως και το χρονικό διάστημα 1881 - 1898.

4η περίοδος: Το χρονικό διάστημα 1898 μ.Χ. - 2020 μ.Χ.

Για την τοπική Γραμματεία, δηλαδή για το σύνολο των έργων του γραπτού λόγου στην περιοχή του ν. Λάρισας, το Λεξικό αποτελεί ένα καινοφανές, πρωτότυπο έργο, που συστήνει στο Λαρισαίο, αλλά και σε κάθε αναγνώστη, ένα μεγάλο αριθμό Λαρισαίων συγγραφέων, που δραστηριοποιήθηκαν στο παρελθόν ή δραστηριοποιούνται σήμερα και θέτει στη διάθεση των ιστορικών και κριτικών της Λογοτεχνίας διάφορα συμπεράσματα, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν στην κατάρτιση των δικών τους μελετών, όπως επί παραδείγματι το πλήθος των συγγραφέων ανά συγγραφικό είδος: πεζογραφία - ποίηση - παιδική λογοτεχνία - μελετήματα, λησμονημένους ή τελείως άγνωστους συγγραφείς, κ.ά.. 

Μετά την έκδοση αυτού του Λεξικού, θα διαλυθεί η εσφαλμένη άποψη που πλανάται, και ενίοτε διατυπώνεται, ότι δεν υπήρξαν Λαρισαίοι πνευματικοί άντρες κατά την Αρχαιότητα και θα γίνει αντιληπτό ότι οι Λαρισαίοι συγγραφείς των προεπαναστατικών χρόνων, διδάσκαλοι-λόγιοι-διαφωτιστές, με τη δράση και τα έργα τους, έπαιξαν σημαντικότατο και καίριο ρόλο στη δημιουργία εθνικής συνείδησης στους υπόδουλους Έλληνες και βοήθησαν στο ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821. 

Οι αναγνώστες θα διαπιστώσουν, ακόμη, ότι πολλοί συμπολίτες τους εργάζονται αθόρυβα, αναλώνοντας χρόνο και χρήματα, με ανιδιοτέλεια, για τη βελτίωση του πνευματικού επιπέδου των κατοίκων του ν. Λάρισας, αλλά και την ανάδειξη της Λάρισας ως περιφερειακής πόλης με έντονες πνευματικές ανησυχίες.

Τέλος, ο συγγραφέας μας γνώρισε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συλλογή στοιχείων για την κατάρτιση του Δεύτερου Βιβλίου της Μελέτης και προσώρας έχουν καταγραφεί γύρω στους 150 συγγραφείς.

 

Χριστός γεννάται. Πάσα φύσις αγάλλεται και πανηγυρίζει.

 

Χριστός γεννάται.

Πάσα  φύσις αγάλλεται και πανηγυρίζει.

Η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός που διαίρεσε τον συνεχή χρόνο σε π.Χ. και μ.Χ. Η παγκόσμιος ανθρώπινη Ιστορία κόπηκε στα δυο. Μια νέα περίοδος ανατέλλει για τον άνθρωπο, για το πεπτωκός ανθρώπινο γένος. Εκπληρούται η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτόπλαστους όταν έφευγαν από τον παράδεισο μετά την παρακοή και την υποταγή εις τον αρχέκακο με την μορφή του φιδιού. Είπε, τότε,  ο Θεός απευθυνόμενος εις την Εύα «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν»[1],εννοώντας ότι θα στείλει εις την γη τον προ αιώνων Χριστό για την σωτηρία μας.

Έτσι, λοιπόν, την 25^η Μαρτίου εορτάζομε το καλό μήνυμα, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και μετά από εννέα μήνες τη γέννηση του Σωτήρα. Αρχίζει το έργο της οικονομίας του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Από την αειπάρθενο Θεοτόκο λαμβάνει σάρκα και οστά, με τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, «ο προ αιώνων υπάρχων Θεός» και χωράει ο αχώρητος εις την κοιλία της Παναγίας μας. Γεγονός που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, να γεννηθεί άνθρωπος από παρθένο κόρη. Να γεννηθεί άνθρωπος χωρίς πατέρα.

Ο Χριστός γεννήθηκε εις την Βηθλεέμ γιατί η μητέρα Του Παναγιά και ο μνήστωρ Ιωσήφ πήγαν να απογραφούν εις τον τόπο καταγωγής των υπακούοντας εις την διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Εις την Βηθλεέμ δεν βρήκαν κατάλυμα για να μείνουν. Τα πανδοχεία και τα σπίτια ήταν πλήρη από άλλους ανθρώπους που πήγαν για να απογραφούν. Κατέληξαν, λοιπόν, η Παναγία με τον Ιωσήφ να πάνε να διανυκτερεύσουν σε μια σπηλιά σε έναν σταύλο. Εκεί στον σταύλο των αλόγων ζώων γεννήθηκε ο Βασιλεύς των όλων και δημιουργός του σύμπαντος. Γεννήθηκε ως ο τελευταίος των ανθρώπων‧ ποιος; αυτός που θα μπορούσε να γεννηθεί σε ένα παλάτι ή σε ένα ξενοδοχείο «πολλών αστέρων» της εποχής. Οποία ταπείνωσις και μεγαλείο απλότητας. Το παχνί αποτέλεσε την κούνια Του και τα χνώτα των ζώων τον ζέσταναν και τον προστάτευαν από το κρύο με τα λιγοστά και φτωχικά σπάργανα της μητέρας Του. Θαύμα συντελείται καθώς η Παναγία παραμένει παρθένος και γεννά χωρίς πόνους. Νικάται σειρά φύσεως. Γεννιέται ασπόρως και δια του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της μιας Αγίας ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος. Δεν γεννιέται ένας κοινός θνητός ή έστω ένας επίγειος άρχοντας.

Ο Χριστός γεννάται και τα σύμπαντα χαίρουν και υμνολογούν. Άγγελοι εμφανίζονται δοξολογούν και ψάλλουν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Δοξολογούν τον Θεό τον ύψιστο που θα φέρει ειρήνη εις τον κόσμο που προσμένουν. Ειρήνη εις τις ψυχές των ανθρώπων, να ειρηνεύσουν οι καρδιές του κόσμου, να ενστερνιστούν το Φως της Ζωής και να ξεφύγουν από την επήρεια και τα σατανοκίνητα δεσμά της αμαρτίας. Αν ειρηνεύσουν, αν μαλακώσουν οι καρδιές των ανθρώπων από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο-αδελφό και εγκατασταθεί η χάρις του Αγίου Πνεύματος ,τότε οι πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων ή λαών θα εξαφανιστούν. Ο διάβολος δεν θα μπορεί να βάζει τους ανθρώπους να αντιμάχονται.

Άγγελος παρουσιάζεται εις τους ταπεινούς βοσκούς για να τους αναγγείλει το χαρμόσυνο νέο. Την γέννηση του ενανθρωπήσαντα Χριστού. Σε πτωχούς, ταπεινούς και άσημους γνωστοποιείται το κοσμοϊστορικό γεγονός. Σε απλές και αγνές ψυχές και όχι σε σοφούς και ισχυρούς του κόσμου παράγοντες. Οι ταπεινοί αγρυπνούντες τσοπάνηδες τρέχουν εις το σπήλαιο βρίσκουν το νήπιο Χριστό και σεμνά και ταπεινά τον προσκυνούν. Αυτό επιτάσσει η αγνή των καρδιά.

Η φύση πανηγυρίζει και ένα άστρο οδηγεί τους τρείς μάγους από τα βάθη της ανατολής για την προσκύνηση του νεογεννηθέντος Χριστού και να του προσφέρουν τα δώρα των‧ χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Χρυσό ως Βασιλέα, λίβανο ως Θεό και σμύρνα ως θνητό.

Περάσανε 2000 και πλέον χρόνια από τότε. Κάθε χρόνο εορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Συναισθανόμαστε το βαθύτερο νόημα αυτών των ημερών ή απλά προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του εαυτού μας, ξεχνώντας ότι ο Κύριος γεννήθηκε μαζύ με την Αγάπη και Σταυρώθηκε για όλους μας και για τον πλησίον μας και για τον ξεχασμένο αδελφό;.

 

Μυργιώτης  Παναγιώτης

Μαθηματικός

---

[1] Γεν.Μ γ΄, 15

Απογραφή 2021- Η συρρίκνωση των χωριών μας - Ένα σχόλιο

 

Πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής (2021). Η σκληρότητα αλλά και η αλήθεια που αποτυπώνεται μέσω των αριθμών είναι ανάγκη να διαβαστεί τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους πολίτες. Το δημογραφικό αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα το οποίο εκ των πραγμάτων συμπαρασέρνει το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και αυτή την ίδια την οικονομία της χώρας. Η ελληνική κοινωνία είναι πλέον μια γερασμένη κοινωνία. Και αν αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα το οποίο αφορά και τον αστικό ιστό, αναφορικά και ειδικότερα με την κοινωνία της ελληνικής επαρχίας αποτελεί θέμα στην κυριολεξία ζωής και θανάτου. Ή για να κυριολεκτούμε, δυστυχώς, μόνο θανάτου...

«Να βρω ξανά του νήματος την άκρη…»

 

«Να βρω ξανά του νήματος την άκρη…»

Σχεδίασμα ποιητικής βιογραφίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου 

Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που βλέπουμε το σκίτσο του Θανάση Παπακωνσταντίνου σε… εξώφυλλο. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο το οποίο καταπιάνεται με τον ποιητικό του κόσμο, ως ένα «σχεδίασμα ποιητικής βιογραφίας του». Ένα βιβλίο που «εν μέσω άπνοιας» και θέρους ξεσηκώθηκε ως άλλος «αέρας Πεχλιβάνης» από τη Σαλονίκη, πέρασε από το Μεταξοχώρι και εμπλουτισμένος έρχεται να μας «δροσίσει τα μέτωπα», αλλά και να παλέψει μαζί μας, να μας ταρακουνήσει, να νικηθούμε και να νικήσουμε…  Η διεισδυτική γραφίδα του Λέοντα Ναρ καταφέρνει να αποτυπώσει στο χαρτί την ψηλάφηση του πεπερασμένου άπειρου του ποιητικού - και όχι μόνο - κόσμου του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οδηγό σε αυτή του την απόπειρα έχει ο Λέων Ναρ τον ίδιο τον Θανάση.  Μπροστά ο Θανάσης «με τη δική του περπατησιά», ιχνηλάτης ο Λέων (μόνο ένας Λέων θα ήταν δυνατόν να τον ακολουθήσει) μάς ταξιδεύουν στο εδώ και το αλλού, στο τότε και το τώρα, στο σύμπαν και τον άνθρωπο, στο φως και το σκοτάδι, στην αλήθεια και το ψέμα, στο όνειρο και την πραγματικότητα, στη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο. Και όλα αυτά με χαρά και με λύπη, με έκσταση και  περίσκεψη, με σαρκασμό και χιούμορ, με τρέλα και λογική, με αγάπη και ελευθερία. 

Ο απρόβλεπτος Θεός και η μωρία του Σταυρού

του Χρήστου Γκουνέλα,

Θεολόγου

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η λογική του ανθρώπου αντιλαμβάνεται τον Σταυρό του Χριστού ως μωρία και σκάνδαλο. Πώς είναι δυνατόν ο πανίσχυρος Θεός να σταυρώνεται από το πλάσμα Του; Τι είδους Θεός είναι αυτός που εκουσίως ανεβαίνει στον σταυρό; Πώς μπορεί αυτός ο αδύναμος, σταυρωμένος Θεός να σώσει τον άνθρωπο;

Και όμως αυτός είναι Θεός. Αυτός που έρχεται, που τρέχει (θέω/ τρέχω) να πάρει τη θέση του ανθρώπου στην οδύνη και τραγικότητα της ανθρωπότητάς του. Ο Θεός δεν παραμένει υπερβατικός, στατικός, που κατοικεί μακριά στον ουρανό και από εκεί αγναντεύει απλά τη δημιουργία του μέσα στη φθορά της. Ο Υιός του Θεού κινείται ως φύσει αεικίνητος και γίνεται Υιός του ανθρώπου. Εισβάλλει αθόρυβα στην ανθρώπινη ζωή, γίνεται ιστορικό πρόσωπο με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο εντός της ιστορίας μέσα από τον δικό του Σταυρό της αυτοπαραίτησης.

Χριστούγεννα 2021

 

Η γέννηση του Θεανθρώπου έφερε φως στα σκοτάδια της ιστορίας. Είθε να φέρει και ελπίδα στη ζωή όλων των ανθρώπων της γης.

Πάσχα 2021

 

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να γίνει Θεός όχι όμως με την ισχύ, αλλά με τη θυσία. Με την ισχύ της θυσίας: την αγάπη.

Η Ανάσταση του Χριστού μας δείχνει τον δρόμο της αγάπης και της ελπίδας. Σε εμάς απομένει η ελεύθερη απόφαση.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, το Φως του Χριστού να περάσει μέσα μας και να κάψει τις καρδιές μας.

Καλή Ανάσταση! 

1821 - 2021: 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

 

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πριν διακόσια χρόνια απέδειξαν για μια ακόμη φορά μέσα στην αιώνια ιστορία τους πως για την Ελευθερία αξίζει να ζεις ή να πεθάνεις.

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας!