Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Η αθλιότητα της Φιλανθρωπίας


Tου ΚΙΜΠΙ*
Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου. Ο άνθρωπος είναι απλώς άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος.
Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος.
Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική προσκόλληση στο είδος μας.

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών σε δυο Πακιστανούς για πράξη αυτοθυσίας


Η ανθρωπιά δε γνωρίζει κανένα σύνορο

Βραβείο μετά θάνατον απένειμε η Ακαδημία Αθηνών στους δύο Πακιστανούς 18 και 32 ετών αντίστοιχα, οι οποίοι είχαν σκοτωθεί στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι από τις ράγες τρένου.
Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε το βραβείο στους Hamayun Anwar και Wakar Ahmed, για υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας.
Να σημειωθεί πως το περιστατικό είχε συμβεί τoν Απρίλιο του 2012, στο ύψος του Κρυονερίου. Τότε, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων το οποίο επέβαινε σε αυτοκίνητο έμεινε πάνω στις γραμμές, με τους δύο επιβαίνοντες να εγκλωβίζονται μέσα στο αμάξι τραυματισμένοι.

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη



" Ως Έτος Πανανθρώπινης Αλληλεγγύης κηρύσσει  το 2013  ο Οικουμενικός Πατριάρχης"
Χριστός γεννται˙ δοξάσατε. Χριστός πί γς˙ ψώθητε."
ς πανηγυρίσωμεν χαρμοσύνως τήν φατον Θεο συγκατάβασιν. Ο γγελοι προηγονται ψάλλοντες "δόξα ν ψίστοις Θε καί πί γς ερήνη, ν νθρώποις εδοκία". πί τς γς μως βλέπομεν καί βιομεν πολέμους καί πειλάς πολέμων.

Καί μως δέν ναιρεται κ τούτου χαρμόσυνος γ γ ε λ ί α. ε ρ ή ν η, πράγματι λθεν πί τς γς διά τς καταλλαγς, ν τ προσώπ ησο Χριστο, το Θεο καί τν νθρώπων. λλά, τυχς, δέν κατηλλάγημεν, παρά τό γιον θέλημά Του, ο νθρωποι μεταξύ μας. Διακείμεθα χθρικς πρός λλήλους. Διακρινόμεθα διά φανατισμούς ς πρός τάς θρησκευτικάς καί πολιτικάς μας πεποιθήσεις, διά πλεονεξίαν ς πρός τήν πόκτησιν τν γαθν, διά πεκτατισμόν ς πρός τήν σκησιν τς πολιτικς ξουσίας. Καί οτω συγκρουόμεθα πρός τούς συνανθρώπους μας.

Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερωνύμου



                           "Να δείξουμε όλοι αλληλεγγύη,ανθρωπιά,αγάπη και ευαισθησία..."
"Η Εκκλησία παραχωρεί τη γη της"
Έκκληση για αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών στις κρίσιμες ώρες που περνάει η χώρα απηύθυνε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στο μήνυμά του για τα  Χριστούγεννα
"Σήμερα, σο ποτέ στό πρόσφατο παρελθόν, εναι πείγουσα νάγκη νά συνεχίσουμε νά δείχνουμε γενναιοφροσύνη, λληλεγγύη καί θελοντική προσφορά", αναφέρει μεταξύ άλλων στο μήνυμά του.
Διαβάστε όλο το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου για τα Χριστούγεννα
"Χριστός γεννται, δοξάσατε. «δών Κτίστης λλύμενον, τόν νθρωπον χερσίν, ν ποίησε, κλίνας ορανούς κατέρχεται»!
δελφοί μου καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,
«Χριστός γεννται, - χαρά στόν κόσμο» τραγουδ τέτοιες μέρες, δ καί αἰῶνες λαός μας, κόμα καί σέ περιόδους θλιβερές καί δύσκολες στό διάβα τς στορίας.
«Χριστός γεννται», καί λάμπει πάλι τό φς πού προσανατολίζει τά βήματά μας γιά νά συναντήσουμε τήν λπίδα καί νά ποκτήσουν ο προσδοκίες μας πόσταση, νόημα καί σκοπό.
«Χριστός γεννται» σημαίνει πώς μεσα καί ψηλαφητά γνωρίζουμε τι Θεός γίνεται νθρωπος καί βαδίζει τόν δρόμο τς ταπεινώσεως καί τς θυσίας, γιά νά βρε νθρωπος τήν φετηρία μίας νέας ζως. Γιά νά βρε καθένας τόν τρόπο, τό δικαίωμα καί τή δυνατότητα νά λλάξει τόν αυτό του καί τόν κόσμο γύρω του. δρόμος πού νοίγει μπροστά μας Χριστός εναι δός σωτηρίας, λπίδας καί θετικς προσδοκίας. Καί, συνάμα, πρόσκληση νεργοποιήσεως τν συνειδήσεων γιά νά γίνουν ζωή μας, κόσμος καί τό αριο καλύτερα καί φωτεινότερα.
πατρίδα μας βιώνει κρίσιμες καί δυνηρές στιγμές γωνίας καί βεβαιότητας γιά τόν πιούσιο το λαο της καί γιά τό αριο. Ο ρες πού ζομε εναι ρες δοκιμασίας τς πίστης, τν χριστιανικν μας ξιν καί ασθημάτων, λλά καί τς μέχρι τώρα βιοτς μας.
Καλούμαστε λοι, καθένας μέ τίς γνώσεις, τίς κανότητες καί τά χαρίσματά του, νά συμβάλουμε στή σωτηρία το τόπου μας καί νά σταθομε στό πλευρό το δοκιμαζόμενου συνανθρώπου μας στή γειτονιά, στόν τόπο ργασίας του στόν δρόμο. Καί πρώτιστα καλούμαστε νά στηρίξουμε κενον πού δέν χει ργασία καί στέγη. κενον πού χρειάζεται ζεστασιά καί φαγητό. Σήμερα, σο ποτέ στό πρόσφατο παρελθόν, εναι πείγουσα νάγκη νά συνεχίσουμε νά δείχνουμε γενναιοφροσύνη, λληλεγγύη καί θελοντική προσφορά. δη, μέ τίς φιλότιμες προσπάθειες λων μας, λληλεγγύη καί λληλοϋποστήριξη παίρνουν σάρκα καί στά μέ ντυπωσιακά ποτελέσματα, ναβιώνοντας τό πρωτοχριστιανικό βίωμα τς κοινωνίας τς γάπης. Εναι καιρός νά ξαναανακαλύψουμε τήν κκλησία ς κοινωνία προσώπων πού ζον μέ τήν γάπη ς τρόπο ζως.
«Χριστός γεννται» νάμεσά μας. Σέ ναν κόσμο πού μοιάζει νά καταρρέει καί ναζητ να φς, πως το στέρα τς Βηθλεέμ, γιά νά το δείξει πς νά κάμει νέα ρχή καί πρός τά πο νά πορευτε. λαός μας γνωρίζει νά πιβιώνει σέ δύσκολους καιρούς καί χει τήν κανότητα νά ξιοποιε τίς δυνατότητές του καί τόν πλοτο πού κρύβουν ελογημένη μας γ καί θάλασσα. Γνωρίζει νά συνθέτει καί νά γονιμοποιε ποτελεσματικά τόν κόπο τν ργαζομένων, τή σοφία τν λογίων καί τή γνώση τν νωτάτων κπαιδευτικν δρυμάτων καί ρευνητικν κέντρων μέ τρόπο ναρμόνιο καί καρποφόρο. ρκε νά ποστηριχτε στόν γώνα του καί νά χει ραμα καί λπίδα.
Καί ατό τό γνωρίζει καλά κκλησία μας. Γι ατό στήριξε καί θά στηρίζει πνευματικά καί μπρακτα τήν προσπάθεια το λαο μας γιά μιά νέα ρχή καί θά σταθε ρωγός που μπορε νά νισχύσει τόν λαό μας. Εναι καιρός νά ρθον τά μπόδια, στε ατή λίγη περιουσία πού πέμεινε στήν κκλησία νά τς πιτραπε νά τήν ξιοποιήσει πρός φελος το λαο μας. Καί ποιος πιθυμε νά ργαστε στήν λληνική γ, συμβάλλοντας στή διατροφική πάρκεια τς χώρας καί στήν νάπτυξη σύγχρονων ξαγώγιμων προϊόντων καλλιέργειας καί βοσκς, ς γνωρίζει τι, ση λίγη γ νήκει κόμα στήν κκλησία, θά εναι στή διάθεσή του.
«Χριστός γεννται» καί τό νόημα τν Χριστουγέννων μς δίνει τό δικαίωμα νά παρακαλέσουμε τό λληνικό κράτος νά σκύψει πάνω πό τούς συνανθρώπους μας καί σέ ατές τίς δύσκολες ρες πού διέρχεται τόπος νά φήσουμε πίσω πολιτικές πιλογές πού στηρίζουν τούς λίγους σέ βάρος τν πολλν. Μς δίνει, πίσης, τό δικαίωμα νά καλέσουμε σους διαθέτουν πλοτο νά τόν θέσουν στήν πηρεσία τν συνανθρώπων μας. Χρειάζεται πειγόντως νά δείξουμε λοι λληλεγγύη, νθρωπιά, γάπη καί εαισθησία καί εναι ζωτικς σημασίας νά στηριχθον μέ κάθε τρόπο περίθαλψη, μόρφωση καί πιβίωση τν λλήνων.
Τό λοιπόν, «δετε δωμεν πιστοί, πο γεννήθη Χριστός» καί ς γίνουν τά φετινά Χριστούγεννα φετηρία μίας νέας ρχς καί μίας πορείας νοδικς γιά τόν τόπο μας καί γιά τόν καθένα προσωπικά. ς μήν ξεχνμε τι «μέθ' μν Θεός» καί παλαιότερα καί τώρα καί πάντοτε.
Καλά καί ελογημένα Χριστούγεννα".

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

"Τα πτερόεντα δώρα", του Κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη


 Ένα υπέροχο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ανάμεσα στα πολλά που έχει γράψει για τα Χριστούγεννα. Θαυμάσια διδακτική ιστορία με θαυμάσιες εικόνες και με μια υπέροχη Παπαδιαμαντική γλώσσα. Όσα περιγράφει ο συγγραφέας είναι σαν να ζει το σήμερα. Όπως φαίνεται από τότε έχουν αλλάξει πολλά, αλλά και... τίποτα!!!
  Ξένος το κόσμου κα τς σαρκός, κατλθε τν παραμονν π τ ψη, συστείλας τς πτέρυγας πως τς κρύπτ, θεος γγελος. φερε δρα π τ νω βασίλεια δι ν φιλεύσ τος κατοίκους τς πρωτευούσης. τον καλς γγελος τς πόλεως.
κράτει ες τν χερα ν στρον κα π το στέρνου του παλλε ζω κα δύναμις, κα π τ στόμα του ξήρχετο πνο θείας γαλήνης. Τ τρία τατα δρα θελε ν μεταδώσ ες λους σοι προθύμως τ δέχονται.
Εσλθεν ν πρώτοις ες ν ρχοντικν μέγαρον. Εδεν κε τ ψεδος κα τν σεμνοτυφίαν, τν νίαν κα τ νωφελς τς ζως ζωγραφισμένα ες τ πρόσωπα το νδρς κα τς γυναικός, κα κουσε τ δύο τεκνία ν ψελλίζωσι λέξεις ες γνωστον γλσσαν. γγελος πρε τ τρία οράνια δρά του, κα φυγε τρέχων κεθεν.
πγεν ες τν καλύβην πτωχο νθρώπου. νρ λειπεν λην τν σπέραν ες τν ταβέρναν. γυν προσπάθει ν᾿ ποκοιμίσ μ λίγον ξηρν ρτον τ πέντε τέκνα, βλασφημοσα μα τν ραν πο εχεν πανδρευθ. Τ μεσάνυχτα πέστρεψεν σύζυγός της· ατ τν βρισε νευρικ μ φωνν ξεαν, κενος τν δειρε μ τν ράβδον τν ζώδη, κα μετ᾿ λίγον ο δύο πλάγιασαν χωρς ν κάμουν τν προσευχήν των, κα ρχισαν ν ροχαλίζουν μ βαρες τόνους. φυγεν κεθεν γγελος.
νέβη ες μέγα κτίριον πλουσίως φωτισμένον. σαν κε πολλ δωμάτια μ τραπέζας, κ᾿ πάνω των κυπτον νθρωποι μετροντες διακόπως χρήματα, παίζοντες μ χαρτία. χρο κα δυστυχες, λη ψυχή των το συγκεντρωμένη ες τν σχολίαν ταύτην. γγελος κάλυψε τ πρόσωπον μ τς πτέρυγάς του δι ν μ βλέπ κ᾿ φυγε δρομαος.
Ες τν δρόμον συνήντησε πολλος νθρώπους, λλους ξερχομένους π τ καπηλεα, ονοβαρες, κα λλους κατερχομένους π τ χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην. Τινς εδε ν᾿ σχημονον, κα τινς κουσε ν βλασφημον τν ι-Βασίλην ς πταίστην. γγελος κάλυψε μ τς πτέρυγας τ τα, δι ν μν κού, κα ντιπαρλθεν.
πέφωσκεν δη πρωία τς πρωτοχρονις, κα γγελος δι ν παρηγορηθ, εσλθεν ες μίαν κκλησίαν. μέσως πλησίον τς θύρας εδεν νθρώπους ν μετρον νομίσματα, μόνον πς δν εχον παιγνιόχαρτα ες τς χερας· κα ες τ βάθος, ντίκρυσεν να νθρωπον χρυσοστόλιστον κα μιτροφοροντα ς Μδον σατράπην τς ποχς το Δαρείου, ποιοντα διαφόρους κκισμος κα πιτηδευμένας κινήσεις. Δεξι κα ριστερ λλοι μερικο ψαλλον μ πεπλασμένας φωνάς: Τν Δεσπότην κα ρχιερέα!
γγελος δν ερε παρηγορίαν. πρε τ πτερόεντα δρά του ― τ στρον τ προωρισμένον ν λάμπ ες τς συνειδήσεις, τν αραν, τν κανν δι ν δροσίζ τς ψυχάς, κα τν ζωήν, τν πλασμένην δι ν πάλλ ες τς καρδίας, τάνυσε τς πτέρυγας, κα πανλθεν ες τς ορανίας ψδας.
(1907)