Χρονιά μοιράσματος...

Η νέα χρονιά που ανατέλλει να είναι χρονιά μοιράσματος. Μοίρασμα στις χαρές, μοίρασμα στις λύπες, μοίρασμα στα αγαθά, μοίρασμα στην αγάπη. Καλή χρονιά!

Ο θάνατος του Νεογέννητου Χριστού

Του Χρήστου Γκουνέλα,

Θεολόγου

Ποτέ δεν αγκαλιάστηκε ο θάνατος τόσο από τη ζωή όσο με τη γέννηση του Θεανθρώπου. Οσμή θανάτου είχε η ανθρώπινη ζωή, όταν γεννήθηκε ο Χριστός και την ίδια οσμή πήρε και ο Χριστός με τη γέννησή Του.

Με πολλή σοφία ο αγιογράφος εικονίζει το Νεογέννητο ήδη μέσα σε νεκρική λάρνακα, προεικόνιση του Σταυρικού θανάτου που αναμένει το Θείο Βρέφος. Η ζωή Του μάλιστα κινδυνεύει από την πρώτη μέρα. Ένα Βρέφος που γεννιέται αθόρυβα και ταπεινά, καθίσταται «επικίνδυνο» για τους ηγέτες του κόσμου τούτου.

Πάσχα 2016

Αυτός που φύτεψε στον άνθρωπο τον πόθο για το καινούριο ήρθε για να ανακαινίσει τα πάντα με την Ανάστασή Του.

Χριστός Ανέστη!

Η Ορθοδοξία μπροστά σε σύγχρονες προκλήσεις

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιόρτασε η ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία. Νέες προκλήσεις και ελπίδες κατ’ επέκταση, γεννιούνται στον σύγχρονο κόσμο για την πνευματική ηγεσία και τον λαό της Εκκλησίας. Όλες οι επιμέρους προκλήσεις εντάσσονται σε μια διπλή πρόκληση: αφενός μεν η μία αφορά τη μαρτυρία εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αφετέρου δε την εκτός των κόλπων της μαρτυρία απευθυνόμενη σε όλη την Οικουμένη.
 
Στόχος της Εκκλησίας είναι η μεταμόρφωση όλου του κτιστού κόσμου με τη μετοχή του στον μυστηριακό τρόπο ύπαρξης της Αγίας Τριάδας. Όλα δια της αγάπης να γίνουν ένα, κρατώντας το καθετί την υπαρκτική του ετερότητα. Η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη να δείξει τον δρόμο στον λαό, όπως έκανε και Εκείνος.

Τα..."μυρμήγκια" της Κρανιάς

Με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις, οι οποίες είθισται πλέον να γίνονται κάθε χρόνο τέτοιον καιρό, θυμήθηκα τους Κρανιώτες και τις Κρανιώτισσες, όπως και άλλους εργάτες από άλλα χωριά της Ελασσόνας, που δούλευαν έως και τις αρχές της δεκαετίας του '90 στα χωράφια της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, μέχρι και της Κρήτης. Πρόκειται για εικόνες που υπάρχουν μέσα μας και αναλόγως των αφορμών αναδύονται. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ξεκινούσαν από την Ξηρό-Κρανιά με τα προσωπικά τους πράγματα σε τσουβάλια (!) - ούτε καν σε βαλίτσες πολλές φορές - και κάτω από δύσκολες συνθήκες δούλευαν για το μεροκάματο να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα για να ξεχειμωνιάσουν. Αληθινά μυρμήγκια.  Κοιμούνταν σε αποθήκες, δούλευαν όλη μέρα "από ήλιο σε ήλιο" και...ασφαλώς ανασφάλιστοι.Οι Κρανιώτες ως εργάτες γης έζησαν και σπούδασαν τα παιδιά τους. Πραγματικοί ήρωες της καθημερινότητας. Την επανάστασή τους την έκαναν κάθε λεπτό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πήραν ποτέ επιδοτήσεις, δεν έκλεισαν ποτέ δρόμους (με τι άλλωστε;), δεν μίλησε κανένας γι' αυτούς. Δεν διεκδίκησαν κάτι πέρα από το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε. Ξεχασμένοι από όλους έδιναν τη μάχη της επιβίωσης, τραγουδώντας μέσα στο αυλάκι και εκ των πραγμάτων τα κατάφεραν.

Χρήστος Γκουνέλας
θεολόγος