Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Ένας "άθεος" έπραξε ορθόδοξα


Θορυβήθηκαν κάποιοι συμπολίτες μας και προκλήθηκε το...θρησκευτικό τους συναίσθημα από τη χθεσινή μη ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αφού για πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός δίνει απλή διαβεβαίωση στην τιμή του ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας. 
Η πράξη όμως αυτή του νέου πρωθυπουργού όχι μόνο δεν δείχνει προσβολή της επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα, αλλά ίσα- ίσα αυτό θα έπρεπε πάντα να τηρείται, αφού θεολογικά ο όρκος είναι έωλος, τόσο βάσει της Αγίας Γραφής, όσο και βάσει της ορθόδοξης παράδοσης, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τους πατέρες της Εκκλησίας. Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός απαγορεύει να ορκιζόμαστε στο Θεό κάτι το οποίο σημειώνουν μετ' επιτάσεως στα συγγράμματά τους και μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς. Μάλιστα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος απαγορεύει και τον γενικό όρκο, αφού όπως λέει ο φιλαλήθης και να ορκιστεί πάλι φιλαλήθης θα είναι, αλλά και ο ψεύτης, και να ορκιστεί πάλι ψεύτης θα είναι.
Πώς λοιπόν μας προέκυψε ο...θρησκευτικός όρκος στην Ελλάδα; Πρόκειται για αντικανονικό εφεύρημα του αρχιμανδρίτη Θεόκλητου Φαρμακίδη, φιλοβασιλικού και συμβούλου του Όθωνα, με σκοπό να ενισχύσει την παρουσία της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα. Στην εισαγωγή του θρησκευτικού όρκου στα δημόσια πράγματα του νεοελληνικού κράτους αντέδρασε ένας άλλος αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου, ο Οικονόμος εξ Οικονόμων, εκφράζοντας την παράδοση της Εκκλησίας, χωρίς ωστόσο να εισακουσθεί από τον Φαρμακίδη και τους τότε κυβερνώντες. Χαρακτηριστική λεπτομέρεια είναι ότι, και δύο κληρικοί που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα εκκλησιαστικά, και ο Φαρμακίδης και στα πολιτικά πράγματα, κατάγονταν από την περιοχή της Λάρισας. Ο Φαρμακίδης από τη Νίκαια και ο Οικονόμος εξ Οικονόμων από την Τσαριτσάνη Ελασσόνας. Ωστόσο, οι δύο άνδρες είχαν και μια ακόμη σφοδρή σύγκρουση για τη δημιουργία του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποία υποστήριζε και πέτυχε πραξικοπηματικά ο Φαρμακίδης, έναντι του Οικονόμου εξ Οικονόμων, ο οποίος υποστήριζε ότι έπρεπε να παραμείνουμε στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως όριζε η τάξη της Εκκλησίας.
Έτσι λοιπόν, κλείνοντας και αυτή την παρένθεση για την ιστορία του πράγματος, οφείλουμε να

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Εκλογές...οι μεταφυσικές


 Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι έκδηλος ο Μεσσιανισμός που πηγάζει από τα πολιτικά κόμματα και καταλήγει στη…φαντασία των πολιτών. Για την ακρίβεια μάλιστα, στην προεκλογική περίοδο ενώνονται δια μέσω συνθημάτων οι φαντασίες ή τα οράματα των πολιτικών από τη μια με αυτά των πολιτών από την άλλη. Ουσιαστικά την περίοδο προ των εκλογών ζούμε όλοι μας ή σχεδόν όλοι μας σε μια εικονική πραγματικότητα, σε ένα matrix για όλα αυτά που θα…γίνουν και αναλόγως συντασσόμαστε πίσω από τους κομματικούς σχηματισμούς. Είναι δε τόσο έντονος ο εσχατολογικός χαρακτήρας των κομμάτων που ακόμη και ιερωμένοι δεν ξεφεύγουν από τα δίχτυα του. Ενώ από την άλλη πλευρά πολιτικοί ηγέτες επικαλούνται το θείο για να ισχυροποιήσουν την πίστη των οπαδών στο…κόμμα.
 Κάθε πολιτικός χώρος, από την άκρα δεξιά έως και την άκρα αριστερά και ό,τι ενδιάμεσό τους, φαντασιώνεται ή οραματίζεται μια εικονική πραγματικότητα σωτηρίας και καλεί τους πολίτες να την ενστερνιστούν και να τη στηρίξουν. Και όσο πιο ακραίος είναι ο πολιτικός χώρος τόσο πιο έντονος είναι ο Μεσσιανισμός του. Οι προβλέψεις - προφητείες καταστροφής σε περίπτωση νίκης του αντιπάλου δίνουν και παίρνουν. Η υπερβολή στις εικόνες και τα συνθήματα υποβοηθούμενη  με το παραπάνω από τα πάσης φύσεως μαζικά μέσα ενημέρωσης είναι πασιφανής.
 Σ’ αυτές τις εκλογές αυτό το νιώθουμε περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά: Τα δύο συναισθήματα και συνθήματα που διαχέονται στους πολίτες – οπαδούς είναι ο φόβος και η ελπίδα. Και τα δύο στοιχεία είναι φυσικά και μεταφυσικά συνάμα, πάνω στα οποία εδράζονται όλες οι θρησκείες από τότε που υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη. Ωστόσο, και τα δύο έχουν κοινό παρονομαστή τον θάνατο ή καλύτερα τον φόβο του θανάτου. Η πολιτική λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αναπαράγει με κάθε υπερβολή τον πολιτισμό του θανάτου που ζούμε καθημερινά. Συμβαίνει μάλιστα και το εξής παράδοξο· να φοβόμαστε έναν επερχόμενο θάνατο, ο οποίος  ωστόσο είναι παρών: ζούμε ήδη τον θάνατο μας ή καλύτερα τον θάνατο του ατομισμού μας. Το χειρότερο είναι ότι φοβόμαστε να τον αντικρίσουμε και με την καταλυτική βοήθεια των πολιτικών και ενίοτε και των πνευματικών μας ανθρώπων τον…σκεπάζουμε. Η συνειδητοποίηση του θανάτου μας και το γιατί πεθάναμε θα μας ανοίξει τον δρόμο για την γέννηση του καινούριου, για την ανάστασή μας. Άλλωστε, «ο κόκκος του σίτου πρέπει να πεθάνει για να καρπίσει…».
Χρήστος Γκουνέλας

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Ποιός θα μας σώσει;


Και τι δεν έχει και αυτή η κοντή προεκλογική περίοδος και μάλιστα σε αυξημένη… δόση! Προπαγάνδα, φόβο, πασαρέλα, «ψώνια», περιστέρια, ανευθυνότητα, μίσος και πόσα άλλα ακόμη τέτοια, που αν μη τι άλλο, μας αποδεικνύουν ότι η κρίση ήρθε για να μείνει! Ή μήπως ήταν πάντα εδώ;
Αν προσέξει κανείς τη ρητορική πολλών πολιτικών μας, παλαιών και νεοεισερχόμενων, σίγουρα θα καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα από…κρίση. Καθημερινά "οργώνουν" πόλεις και χωριά και υπόσχονται σαν άλλες εποχές χωρίς βεβαίως ίχνος αυτοκριτικής. Αυτό που έχει αλλάξει είναι πλέον ότι οι πολιτικές συγκεντρώσεις γίνονται σε κλειστούς χώρους, όχι βεβαίως για το ψύχος του χειμώνα, αν και θα ήταν καλό άλλοθι, αλλά για το ψύχος του λαού.
Το διακύβευμα και αυτών των εκλογών είναι η οικονομία, η οποία βεβαίως ποτέ δεν θα φτιάξει αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας. Έτσι, ακόμη κι αν αύριο μας χαρίζονταν το χρέος και μας έδιναν και δώρο 200 δις ευρώ σε λίγα χρόνια μαθηματικά θα φτάναμε και πάλι εδώ που είμαστε. Επομένως, η οικονομία δεν είναι το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας μας, αλλά αποτελεί το…"κερασάκι στην τούρτα".
Το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό, είναι κοινωνικό, και πέρα για πέρα πνευματικό. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι και μετά από αυτές τις εκλογές δεν θα αλλάξει κάτι, τουλάχιστον... συνταρακτικά. Δεν μιλάμε λόγου χάρη για 30 ευρώ αύξηση στις συντάξεις, γιατί αυτό σαφώς δεν είναι ικανό να αλλάξει τη ζωή μας. Κάποιοι…πολίτες θα ανακαλύψουν ότι για ακόμη μια φορά δεν θα σωθούν ή καλύτερα δεν θα αυτοσωθούν, αφού αυτό θα περιμένουν από τους πολιτικούς: την ατομική τους σωτηρία.
Η κοινωνία μας είναι ένας ασθενής με πολυοργανική ανεπάρκεια και όπως φαίνεται η πλειοψηφία των πολιτικών μας δεν το έχει καταλάβει ή κάνει ότι δεν το κατάλαβε. Έχει τους λόγους της. Από την άλλη πλευρά η δημοκρατία και η ελευθερία της κρίσης του λαού τελικά θα…λάμψει και πάλι με φόβο, καχυποψία και τιμωρητική διάθεση. Ένας φαύλος κύκλος φαύλων πολιτικών μιας φαύλης κοινωνίας...
Χρήστος Γκουνέλας