Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Οι πολύπαθοι Τρεις Ιεράρχες

 


Καλή, λοιπόν, η τιμή των Τριών Ιεραρχών, όπως αυτή που κάνουμε κάθε χρόνο, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε πως δεν αρκεί. Τιμή των αγίων σημαίνει μίμηση της πράξης τους. Και αυτοί οι τρεις άγιοι δεν μίλησαν μόνο με λόγια, αλλά περισσότερο και κατεξοχήν με πράξεις.
Επρόκειτο για τρία αρχοντόπουλα τα οποία μεγάλωσαν σε πλούσιες οικογένειες και χάρη σε αυτή την οικονομική τους άνεση μπόρεσαν και σπούδασαν εκείνη την εποχή. Χρησιμοποίησαν τον πλούτο για μόρφωση και μετά τον χάρισαν όλο στους φτωχούς. Εκτός από τον πλούτο χάρισαν και τον εαυτό τους στον Θεό και τους ανθρώπους. Υποστήριξαν τον άνθρωπο σε όλες τις ανάγκες του, με πράξεις όχι με λόγια. Οραματίζονταν μια κοινωνία δίχως ιδιοκτησία, δίχως φτώχεια και πόνο, και αυτό πάλεψαν να το δούνε να γίνεται πραγματικότητα μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Κοινή η πράξη τους, κοινό και το τέλος τους. Ο Μέγας Βασίλειος πεθαίνει στα 49 του κάτω από το βάρος του αγώνα του για τους ανθρώπους. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος πεθαίνει αυτοεξόριστος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος στις κακουχίες της δικής του εξορίας. 
Ξεκίνησαν πλούσιοι, πέθαναν φτωχοί, φορώντας μόνο το τριμμένο ράσο τους, άδειοι από χρήματα και δόξα, γεμάτοι όμως από αγάπη για όλους και για τον Θεό. Η πράξη των πιστών του Χριστού είναι απλή μα και δύσκολη. Πρέπει να χάσεις ελεύθερα τον εαυτό σου αν θες να τον βρεις πραγματικά. Διαφορετικά η γιορτή των αγίων - του κάθε αγίου - καταντάει ένας τύπος, μερικές φορές και ένα είδωλο, χωρίς καμιά ουσία. Δίνουμε ζωή στους αγίους μέσα από τη ζωή μας, αλλιώς τους έχουμε νεκρούς, όσο κι αν αυτοί ζούνε μέσα στο Θεό ως αθάνατοι. 

Χρήστος Γκουνέλας
Θεολόγος

Τρίτη 9 Μαΐου 2023

Ελευθέριος Βάσσος: Μια πινελιά για το βιβλίο "μεταξύ ιστορίας και εσχάτων"

 

Μια πινελιά για το βιβλίο "μεταξύ ιστορίας και εσχάτων"

Ο δρόμος είναι απέραντος. Συνήθως οι άνθρωποι δεν κοιτούν. Προτιμούν τα τετριμμένα, τα συμβιβασμένα. Κάτι ανθίζει, ξεπροβάλλει. Ένα ήρεμο καλοκαίρι, το αεράκι κάθε αναζητητή. Μια άνοιξη σαν όνειρο στο άνοιγμα του βιβλίου: "Μεταξύ ιστορίας και εσχάτων".

 Λίγο - λίγο, κάθε σελίδα δροσίζει, αποζητά άπειρους καημούς. Θα τους βρεις; Θα ρισκάρεις; Θα ζήσεις επιτέλους; Το παρόν, το επίκαιρο που δε σου δίνεται τόσο εύκολα. Γιατί το ετοιμοπαράδοτο δεν είναι δικός σου, δεν το μπόλιασες. Το πρόσωπο και η ιδεολογία, το σώμα και η ψυχή, ο πολιτισμός και η αναρχία, η παιδεία και η πολιτική, ο φεμινισμός και η φιλοσοφία, η θεολογία των υποψιασμένων, παίζονται και χάνονται, αν δε τα αγκαλιάζεις σαν παιδιά σου. Όχι ναρκισσιστικά, ούτε με ιδιοτέλεια ή συμφέρον. Μόνο επειδή αγαπάς και στο βαθμό που αγαπάς. Κι όσο αγαπάς τόσο υπάρχεις αληθινά.

 Ευχαριστώ τον Χρήστο Γκουνέλα για το ρηξικέλευθο μονοπάτι που χάραξε, βαδίζοντας με πόθο στη γραφίδα του, για την επικαιρότητα του ασυμβίβαστου νοήματος σε κάθε υπαρκτό. Μπορεί να ζήσει ο κόσμος μεταξύ ιστορίας και εσχάτων, ανάμεσα στο δήθεν και στο είναι. Στο εδώ και τώρα, δίχως τελειωμό...

 Ελευθέριος Βάσσος 

θεολόγος - φιλόλογος 

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς Υπέρμαχος της Ορθοπραξίας αγωνιστής.

 


Από τον μαθηματικό Παναγιώτη Μυργιώτη,

Η πρώτη Κυριακή των  νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη, από την Αγία Εκκλησία εις την Ορθοδοξία. Η δεύτερη Κυριακή αφιερώνεται εις τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά γιατί τόσο πολύ αγωνίστηκε και μόχθησε για την Ορθοδοξία,  αλλά και γιατί θέλει να υπογραμμίσει την ανάγκη ολοκληρώσεως της Ορθοδοξίας με την ορθοπραξία εις την οποία με μεγάλο ζήλο επιδόθηκε ο άγιος αυτός. Για να υπάρχει πραγματική χριστιανική ζωή η Ορθοδοξία πρέπει να συνδέεται με την Ορθοπραξία.
Οι γονείς του αγίου Κωνσταντίνος και Καλλίστη, ήταν ευκατάστατοι και ο πατέρας του ήταν σύμβουλος του αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Β΄ . Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και απέκτησε αξιόλογη μόρφωση. Σε ηλικία 17 ετών με εντολή του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ μίλησε για  την φιλοσοφία του Αριστοτέλη ενώπιον των σοφών της εποχής και του πρύτανη και Πρωθυπουργού Μετοχίτη,. Η ομιλία του Γρηγορίου καθήλωσε τους πάντες. Ο Μετοχίτης μετά  την ομιλία είπε  ότι, ̎αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα  του έλεγε και αυτός μπράβο ̎. 

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2023

Λεξικό Λαρισαίων Συγγραφέων



ΒΙΒΛΙΟ: ΛΕΞΙΚΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ, ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΪΟΣ ΚΟΥΤΡΙΝΤΖΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΝΥΠΝΙΟ

ΧΡΟΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022

ΣΕΛΙΔΕΣ: 1044


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Κυκλοφόρησε το «Λεξικό Λαρισαίων Συγγραφέων-Βιβλίο Πρώτο» του Λαρισαίου συγγραφέα Βάιου Κουτριντζέ από τις εκδόσεις «Ενύπνιο»: https://www.enipnio.gr/ . Όπως μας πληροφόρησε ο συγγραφέας, απαιτήθηκαν δέκα χρόνια, για να ευοδωθεί αυτή η κοπιώδης προσπάθεια. Το βιβλίο είναι ένα εγκυκλοπαιδικό λεξικό των Λαρισαίων συγγραφέων από την Αρχαιότητα έως το 2020. Στις 1040 σελίδες του, παρουσιάζονται τα εργοβιογραφικά στοιχεία 607 συγγραφέων, καταγράφονται 4500 τίτλοι βιβλίων και περιλαμβάνονται 1250 εικόνες δημιουργών και των εκδοθέντων έργων τους. Πέραν των ανωτέρω, το βιβλίο είναι κι ένα πόνημα δοκιμιακού χαρακτήρα, που περιέχει συνοπτικά την ιστορία της περιοχής σε συνδυασμό με την πνευματική ανέλιξη, ενδιαφέροντα Συμπεράσματα, διαφωτιστικά Γραφήματα, απαραίτητες Σημειώσεις, κατατοπιστικά Ευρετήρια και αναλυτική Βιβλιογραφία. Το χρονικό εύρος της μελέτης εκτείνεται σε χρονικό βάθος 25 περίπου αιώνων κι επιμερίζεται, μόνο για τις ανάγκες της μελέτης, σε 4 περιόδους, οριζόμενες από χαρακτηριστικά ιστορικά ή λογοτεχνικά γεγονότα ως εξής:

1η περίοδος: 5ος π.Χ. αι. - 5ος μ.Χ., από τον Ιπποκράτη έως τον τελευταίο διαπιστωμένο Λαρισαίο συγγραφέα, τον μαθηματικό Δομνίνο τον Λαοδικέα.

2η περίοδος: 5ος μ.Χ. - 1423 μ.Χ., δηλαδή από το τέλος της 1ης περιόδου έως την οριστική κατάληψη της Λάρισας από τους Οθωμανούς.

3η περίοδος: 1423μ.Χ. - 1898 μ.Χ., δηλαδή από το τέλος της 2ης περιόδου έως την οριστική αποχώρηση των Οθωμανών από την περιοχή. Περιλαμβάνει επομένως και το χρονικό διάστημα 1881 - 1898.

4η περίοδος: Το χρονικό διάστημα 1898 μ.Χ. - 2020 μ.Χ.

Για την τοπική Γραμματεία, δηλαδή για το σύνολο των έργων του γραπτού λόγου στην περιοχή του ν. Λάρισας, το Λεξικό αποτελεί ένα καινοφανές, πρωτότυπο έργο, που συστήνει στο Λαρισαίο, αλλά και σε κάθε αναγνώστη, ένα μεγάλο αριθμό Λαρισαίων συγγραφέων, που δραστηριοποιήθηκαν στο παρελθόν ή δραστηριοποιούνται σήμερα και θέτει στη διάθεση των ιστορικών και κριτικών της Λογοτεχνίας διάφορα συμπεράσματα, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν στην κατάρτιση των δικών τους μελετών, όπως επί παραδείγματι το πλήθος των συγγραφέων ανά συγγραφικό είδος: πεζογραφία - ποίηση - παιδική λογοτεχνία - μελετήματα, λησμονημένους ή τελείως άγνωστους συγγραφείς, κ.ά.. 

Μετά την έκδοση αυτού του Λεξικού, θα διαλυθεί η εσφαλμένη άποψη που πλανάται, και ενίοτε διατυπώνεται, ότι δεν υπήρξαν Λαρισαίοι πνευματικοί άντρες κατά την Αρχαιότητα και θα γίνει αντιληπτό ότι οι Λαρισαίοι συγγραφείς των προεπαναστατικών χρόνων, διδάσκαλοι-λόγιοι-διαφωτιστές, με τη δράση και τα έργα τους, έπαιξαν σημαντικότατο και καίριο ρόλο στη δημιουργία εθνικής συνείδησης στους υπόδουλους Έλληνες και βοήθησαν στο ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821. 

Οι αναγνώστες θα διαπιστώσουν, ακόμη, ότι πολλοί συμπολίτες τους εργάζονται αθόρυβα, αναλώνοντας χρόνο και χρήματα, με ανιδιοτέλεια, για τη βελτίωση του πνευματικού επιπέδου των κατοίκων του ν. Λάρισας, αλλά και την ανάδειξη της Λάρισας ως περιφερειακής πόλης με έντονες πνευματικές ανησυχίες.

Τέλος, ο συγγραφέας μας γνώρισε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η συλλογή στοιχείων για την κατάρτιση του Δεύτερου Βιβλίου της Μελέτης και προσώρας έχουν καταγραφεί γύρω στους 150 συγγραφείς.


 

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022

Χριστός γεννάται. Πάσα φύσις αγάλλεται και πανηγυρίζει.

 



Χριστός γεννάται.

Πάσα  φύσις αγάλλεται και πανηγυρίζει.

Η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός που διαίρεσε τον συνεχή χρόνο σε π.Χ. και μ.Χ. Η παγκόσμιος ανθρώπινη Ιστορία κόπηκε στα δυο. Μια νέα περίοδος ανατέλλει για τον άνθρωπο, για το πεπτωκός ανθρώπινο γένος. Εκπληρούται η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτόπλαστους όταν έφευγαν από τον παράδεισο μετά την παρακοή και την υποταγή εις τον αρχέκακο με την μορφή του φιδιού. Είπε, τότε,  ο Θεός απευθυνόμενος εις την Εύα «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν»[1],εννοώντας ότι θα στείλει εις την γη τον προ αιώνων Χριστό για την σωτηρία μας.

Έτσι, λοιπόν, την 25η Μαρτίου εορτάζομε το καλό μήνυμα, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και μετά από εννέα μήνες τη γέννηση του Σωτήρα. Αρχίζει το έργο της οικονομίας του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Από την αειπάρθενο Θεοτόκο λαμβάνει σάρκα και οστά, με τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, «ο προ αιώνων υπάρχων Θεός» και χωράει ο αχώρητος εις την κοιλία της Παναγίας μας. Γεγονός που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, να γεννηθεί άνθρωπος από παρθένο κόρη. Να γεννηθεί άνθρωπος χωρίς πατέρα.

Ο Χριστός γεννήθηκε εις την Βηθλεέμ γιατί η μητέρα Του Παναγιά και ο μνήστωρ Ιωσήφ πήγαν να απογραφούν εις τον τόπο καταγωγής των υπακούοντας εις την διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Εις την Βηθλεέμ δεν βρήκαν κατάλυμα για να μείνουν. Τα πανδοχεία και τα σπίτια ήταν πλήρη από άλλους ανθρώπους που πήγαν για να απογραφούν. Κατέληξαν, λοιπόν, η Παναγία με τον Ιωσήφ να πάνε να διανυκτερεύσουν σε μια σπηλιά σε έναν σταύλο. Εκεί στον σταύλο των αλόγων ζώων γεννήθηκε ο Βασιλεύς των όλων και δημιουργός του σύμπαντος. Γεννήθηκε ως ο τελευταίος των ανθρώπων‧ ποιος; αυτός που θα μπορούσε να γεννηθεί σε ένα παλάτι ή σε ένα ξενοδοχείο «πολλών αστέρων» της εποχής. Οποία ταπείνωσις και μεγαλείο απλότητας. Το παχνί αποτέλεσε την κούνια Του και τα χνώτα των ζώων τον ζέσταναν και τον προστάτευαν από το κρύο με τα λιγοστά και φτωχικά σπάργανα της μητέρας Του. Θαύμα συντελείται καθώς η Παναγία παραμένει παρθένος και γεννά χωρίς πόνους. Νικάται σειρά φύσεως. Γεννιέται ασπόρως και δια του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της μιας Αγίας ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος. Δεν γεννιέται ένας κοινός θνητός ή έστω ένας επίγειος άρχοντας.

Ο Χριστός γεννάται και τα σύμπαντα χαίρουν και υμνολογούν. Άγγελοι εμφανίζονται δοξολογούν και ψάλλουν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Δοξολογούν τον Θεό τον ύψιστο που θα φέρει ειρήνη εις τον κόσμο που προσμένουν. Ειρήνη εις τις ψυχές των ανθρώπων, να ειρηνεύσουν οι καρδιές του κόσμου, να ενστερνιστούν το Φως της Ζωής και να ξεφύγουν από την επήρεια και τα σατανοκίνητα δεσμά της αμαρτίας. Αν ειρηνεύσουν, αν μαλακώσουν οι καρδιές των ανθρώπων από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο-αδελφό και εγκατασταθεί η χάρις του Αγίου Πνεύματος ,τότε οι πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων ή λαών θα εξαφανιστούν. Ο διάβολος δεν θα μπορεί να βάζει τους ανθρώπους να αντιμάχονται.

Άγγελος παρουσιάζεται εις τους ταπεινούς βοσκούς για να τους αναγγείλει το χαρμόσυνο νέο. Την γέννηση του ενανθρωπήσαντα Χριστού. Σε πτωχούς, ταπεινούς και άσημους γνωστοποιείται το κοσμοϊστορικό γεγονός. Σε απλές και αγνές ψυχές και όχι σε σοφούς και ισχυρούς του κόσμου παράγοντες. Οι ταπεινοί αγρυπνούντες τσοπάνηδες τρέχουν εις το σπήλαιο βρίσκουν το νήπιο Χριστό και σεμνά και ταπεινά τον προσκυνούν. Αυτό επιτάσσει η αγνή των καρδιά.

Η φύση πανηγυρίζει και ένα άστρο οδηγεί τους τρείς μάγους από τα βάθη της ανατολής για την προσκύνηση του νεογεννηθέντος Χριστού και να του προσφέρουν τα δώρα των χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Χρυσό ως Βασιλέα, λίβανο ως Θεό και σμύρνα ως θνητό.

Περάσανε 2000 και πλέον χρόνια από τότε. Κάθε χρόνο εορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Συναισθανόμαστε το βαθύτερο νόημα αυτών των ημερών ή απλά προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του εαυτού μας, ξεχνώντας ότι ο Κύριος γεννήθηκε μαζύ με την Αγάπη και Σταυρώθηκε για όλους μας και για τον πλησίον μας και για τον ξεχασμένο αδελφό;.

 

Μυργιώτης  Παναγιώτης

Μαθηματικός



[1] Γεν.Μ γ΄, 15


Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022

Απογραφή 2021- Η συρρίκνωση των χωριών μας - Ένα σχόλιο

 



Πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής (2021). Η σκληρότητα αλλά και η αλήθεια που αποτυπώνεται μέσω των αριθμών είναι ανάγκη να διαβαστεί τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους πολίτες. Το δημογραφικό αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα το οποίο εκ των πραγμάτων συμπαρασέρνει το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και αυτή την ίδια την οικονομία της χώρας. Η ελληνική κοινωνία είναι πλέον μια γερασμένη κοινωνία. Και αν αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα το οποίο αφορά και τον αστικό ιστό, αναφορικά και ειδικότερα με την κοινωνία της ελληνικής επαρχίας αποτελεί θέμα στην κυριολεξία ζωής και θανάτου. Ή για να κυριολεκτούμε, δυστυχώς, μόνο θανάτου...

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2022

«Να βρω ξανά του νήματος την άκρη…»

 

«Να βρω ξανά του νήματος την άκρη…»

Σχεδίασμα ποιητικής βιογραφίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου 

Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που βλέπουμε το σκίτσο του Θανάση Παπακωνσταντίνου σε… εξώφυλλο. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο το οποίο καταπιάνεται με τον ποιητικό του κόσμο, ως ένα «σχεδίασμα ποιητικής βιογραφίας του». Ένα βιβλίο που «εν μέσω άπνοιας» και θέρους ξεσηκώθηκε ως άλλος «αέρας Πεχλιβάνης» από τη Σαλονίκη, πέρασε από το Μεταξοχώρι και εμπλουτισμένος έρχεται να μας «δροσίσει τα μέτωπα», αλλά και να παλέψει μαζί μας, να μας ταρακουνήσει, να νικηθούμε και να νικήσουμε…  Η διεισδυτική γραφίδα του Λέοντα Ναρ καταφέρνει να αποτυπώσει στο χαρτί την ψηλάφηση του πεπερασμένου άπειρου του ποιητικού - και όχι μόνο - κόσμου του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οδηγό σε αυτή του την απόπειρα έχει ο Λέων Ναρ τον ίδιο τον Θανάση.  Μπροστά ο Θανάσης «με τη δική του περπατησιά», ιχνηλάτης ο Λέων (μόνο ένας Λέων θα ήταν δυνατόν να τον ακολουθήσει) μάς ταξιδεύουν στο εδώ και το αλλού, στο τότε και το τώρα, στο σύμπαν και τον άνθρωπο, στο φως και το σκοτάδι, στην αλήθεια και το ψέμα, στο όνειρο και την πραγματικότητα, στη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο. Και όλα αυτά με χαρά και με λύπη, με έκσταση και  περίσκεψη, με σαρκασμό και χιούμορ, με τρέλα και λογική, με αγάπη και ελευθερία. 

Πέμπτη 21 Απριλίου 2022

Ο απρόβλεπτος Θεός και η μωρία του Σταυρού


του Χρήστου Γκουνέλα,
Θεολόγου


Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η λογική του ανθρώπου αντιλαμβάνεται τον Σταυρό του Χριστού ως μωρία και σκάνδαλο. Πώς είναι δυνατόν ο πανίσχυρος Θεός να σταυρώνεται από το πλάσμα Του; Τι είδους Θεός είναι αυτός που εκουσίως ανεβαίνει στον σταυρό; Πώς μπορεί αυτός ο αδύναμος, σταυρωμένος Θεός να σώσει τον άνθρωπο;
Και όμως αυτός είναι Θεός. Αυτός που έρχεται, που τρέχει (θέω/ τρέχω) να πάρει τη θέση του ανθρώπου στην οδύνη και τραγικότητα της ανθρωπότητάς του. Ο Θεός δεν παραμένει υπερβατικός, στατικός, που κατοικεί μακριά στον ουρανό και από εκεί αγναντεύει απλά τη δημιουργία του μέσα στη φθορά της. Ο Υιός του Θεού κινείται ως φύσει αεικίνητος και γίνεται Υιός του ανθρώπου. Εισβάλλει αθόρυβα στην ανθρώπινη ζωή, γίνεται ιστορικό πρόσωπο με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο εντός της ιστορίας μέσα από τον δικό του Σταυρό της αυτοπαραίτησης.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021

Χριστούγεννα 2021

 


Η γέννηση του Θεανθρώπου έφερε φως στα σκοτάδια της ιστορίας. Είθε να φέρει και ελπίδα στη ζωή όλων των ανθρώπων της γης.

Σάββατο 1 Μαΐου 2021

Πάσχα 2021

 


Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να γίνει Θεός όχι όμως με την ισχύ, αλλά με τη θυσία. Με την ισχύ της θυσίας: την αγάπη.

Η Ανάσταση του Χριστού μας δείχνει τον δρόμο της αγάπης και της ελπίδας. Σε εμάς απομένει η ελεύθερη απόφαση.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, το Φως του Χριστού να περάσει μέσα μας και να κάψει τις καρδιές μας.

Καλή Ανάσταση! 


Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021

1821 - 2021: 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

 



Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πριν διακόσια χρόνια απέδειξαν για μια ακόμη φορά μέσα στην αιώνια ιστορία τους πως για την Ελευθερία αξίζει να ζεις ή να πεθάνεις.
Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας!  




Σάββατο 20 Μαρτίου 2021

Η Ορθοδοξία μπροστά σε σύγχρονες προκλήσεις

 


Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζει η ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία. Νέες προκλήσεις και ελπίδες κατ’ επέκταση, γεννιούνται στον σύγχρονο κόσμο για την πνευματική ηγεσία και τον λαό της Εκκλησίας. Όλες οι επιμέρους προκλήσεις εντάσσονται σε μια διπλή πρόκληση: αφενός μεν η μία αφορά τη μαρτυρία εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αφετέρου δε την εκτός των κόλπων της μαρτυρία απευθυνόμενη σε όλη την Οικουμένη.

Στόχος της Εκκλησίας είναι η μεταμόρφωση όλου του κτιστού κόσμου με τη μετοχή του στον μυστηριακό τρόπο ύπαρξης της Αγίας Τριάδας. Όλα δια της αγάπης να γίνουν ένα, κρατώντας το καθετί την υπαρκτική του ετερότητα. Η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη να δείξει τον δρόμο στον λαό, όπως έκανε και Εκείνος.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021

Ο Παναγιώτης Νέλλας για τη σχέση Εκκλησίας και Πολιτικής

 



Από το βιβλίο: Χρήστος Γκουνέλας, Μεταξύ Ιστορίας και Εσχάτων. Η θεολογία του ενανθρωπισμού και των επίγειων πραγματικοτήτων στον Παναγιώτη Νέλλα, (Κατερίνη: Επέκταση, 2019), 174 – 204.

Ο Παναγιώτης Νέλλας για τη σχέση Εκκλησίας και Πολιτικής

Απόπειρα σύγχρονης ερμηνευτικής προσέγγισης

 

Ο Παναγιώτης Νέλλας έζησε με έκδηλη την αγωνία για την κοινωνία συνολικά, αλλά και για τον άνθρωπο ως Πρόσωπο και θα ήταν αδύνατον να μην τον απασχολήσει, τόσο η θέση της πολιτικής μέσα στην κοινωνία, όσο και η σχέση της Θεολογίας με την Πολιτική. Έτσι, τον «βρίσκουμε» να συμμετέχει μαζί με άλλους νέους φοιτητές στην εκδοτική προσπάθεια του περιοδικού Σύνορο (1966). Επρόκειτο για περιοδικό με θεολογικές κατά κύριο λόγο, αλλά και κοινωνικοπολιτικές θέσεις και προτάσεις μέσα σε μια εξαιρετικά ταραγμένη, πολιτικά, περίοδο. Ωστόσο, το περιοδικό με το που ενέσκηψε η δικτατορία σταμάτησε να εκδίδεται[1].

 Κατά την περίοδο της επταετίας, είναι αξιοσημείωτο πως οι αντιδράσεις των νέων θεολόγων στις τάξεις των οποίων ανήκε και ο Παναγιώτης Νέλλας ήταν μικρές[2]. Σημαντική, ωστόσο, θα χαρακτηρίζαμε τη συγγραφική παρέμβαση του Παναγιώτη Νέλλα (Σύνορο, 1966), η οποία αναδημοσιεύθηκε εν μέσω δικτατορίας (1971), για τον τρόπο που βλέπει την Πολιτική, η Εκκλησία και η Θεολογία μέσα από τη Βιβλική παρακαταθήκη της[3]. Ελάχιστες είναι οι καταγεγραμμένες αντιδράσεις είτε του ανώτερου και κατώτερου κλήρου εκείνης της εποχής είτε των απλών χριστιανών απέναντι στο ανελεύθερο καθεστώς (Αναστάσιος Γιαννουλάτος, ο νυν αρχιεπίσκοπος Αλβανίας[4], π. Γεώργιος Πυρουνάκης, π. Τιμόθεος Λαγουδάκης, Νικόλαος Ψαρουδάκης[5] και άλλοι), αλλά και στη χρήση της Εκκλησίας και της πίστης της ως ισχυρό αποκούμπι της δικτατορικής εξουσίας. Λιγοστές ή μηδαμινές ήταν, επίσης, οι αντιδράσεις χριστιανών για τα βασανιστήρια και την εξορία που υπέστησαν πολίτες εκείνης της εποχής από τη Δικτατορία. Δυστυχώς, νομίζουμε πως οι χριστιανοί της εποχής για επτά χρόνια πειθάρχησαν περισσότερο στους ανθρώπους παρά στον Θεό, είτε ένεκα ανάγκης είτε ένεκα φόβου, λησμονώντας τη σχετική αποστολική επιταγή[6]. Δεν είναι δυνατόν να αντιστάθηκαν και να βασανίστηκαν για τις ιδέες τους εκείνη την εποχή άνθρωποι, οι οποίοι είχαν ελάχιστη ή καθόλου (ενεργά τουλάχιστον) σχέση με την Εκκλησία, ενώ άνθρωποι που δήλωναν πιστοί της Εκκλησίας δεν αντιστάθηκαν τουλάχιστον το ίδιο σθεναρά. Νομίζουμε πως ο Χριστός εν πολλοίς δεν σαρκώθηκε στην Κοινωνία και την Πολιτική αυτήν την εποχή από τους χριστιανούς, και ακόμη χειρότερα, ψευδοσαρκώθηκε από τη Δικτατορία με την ανοχή, βεβαίως, των χριστιανών[7]. Και αναφερόμαστε, ασφαλώς, στους χριστιανούς, οι οποίοι αγωνίστηκαν (ή δεν αγωνίστηκαν) είτε ως  απλά μέλη της Εκκλησίας είτε με κάποια ιδιότητα (θεολόγοι, κληρικοί) με σημείο αναφοράς, όμως, τον Χριστό. Τα μέλη της Εκκλησίας (καίτοι βαπτισμένα) που αγωνίστηκαν λόγω πολιτικών πεποιθήσεων ή ιδεών (ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης) νομίζουμε πως δεν μπορούν να συγκαταλεχθούν στη «συνειδητή» αντίδραση της Εκκλησίας. Αυτή ακριβώς η στάση χριστιανών έναντι της χούντας, ίσως, έχει δώσει πολλές φορές - δικαίως έως κάποιου σημείου - έρεισμα σε πολιτικούς και κόμματα της μεταπολιτευτικής περιόδου για να εκφράσουν αρνητικές απόψεις για τον ρόλο της Εκκλησίας στη ζωή της μετανεωτερικής ελληνικής κοινωνίας ακόμη και - ιδεοληπτικά - αντιεκκλησιαστικές ή αντικληρικαλιστικές θέσεις.



[1] Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, «Συνέντευξη για τον Παναγιώτη Νέλλα», ό.π.

[2] Στο ίδιο.

[3] Παναγιώτης Νέλλας, «Ορθοδοξία και Πολιτική. Τρείς Βιβλικές προϋποθέσεις», στον τόμο Μαρτυρία Ορθοδοξίας (Αθήναι: χ.ε., 1971), 153 – 186. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φόρα (με ελάχιστες επουσιώδεις διαφορές μεταξύ των δύο κειμένων), λίγο πριν ενσκήψει η δικτατορία, στο περιοδικό Σύνορο [40 (Χειμώνας 1966-1967), 286-302]. Έμελλε δε να είναι και το τελευταίο τεύχος (12ο) του περιοδικού. Αξίζει να αναφερθεί πως το περιοδικό ιδρύθηκε και στελεχώθηκε (1964) αρχικά τουλάχιστον από πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην έως τότε έκδοση του περιοδικού Σκαπάνη. Ο Χρήστος Γιανναράς (υπεύθυνος του Συνόρου), η Καίτη Χιωτέλλη, ο Δημήτρης Κουτρουμπής, ο Δημήτρης Μαυρόπουλος και άλλες σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες του τόπου μας, υπήρξαν εκ των ιδρυτικών στελεχών και των δύο εν λόγω περιοδικών. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως αυτό το τελευταίο τεύχος του Συνόρου είχε ως θέμα του τη σχέση Ορθοδοξίας και Πολιτικής. Και αυτή η τραγική ειρωνεία νομίζουμε πως έχει διττό περιεχόμενο: αφενός μεν από τη μια είναι ο χρόνος που καταπιάνεται το Σύνορο με ένα τέτοιο θέμα, ακριβώς λίγο πριν το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών και την εγκαθίδρυση της επταετούς δικτατορίας, αφετέρου δε η άνομη, εν πολλοίς, συνεργασία του καθεστώτος και μερίδας της διοικούσας (και ενίοτε και θεολογούσας) Εκκλησίας εις βάρος, βεβαίως, του Ευαγγελικού αναστάσιμου μηνύματος του Χριστού. Επιπλέον, θεωρούμε πως η εκδοτική προσπάθεια του Συνόρου θα υπήρξε μια από τις κύριες - αν όχι η κύρια - εμπνεύσεις του Παναγιώτη Νέλλα για την ίδρυση της Σύναξης το 1982. Οι ομοιότητες στο περιεχόμενο και τη δομή των δύο περιοδικών, η συνεργασία του Παναγιώτη Νέλλα με το Σύνορο το 1966, αλλά και τα ονόματα των συνεργατών των δύο περιοδικών (όπως του Χ. Γιανναρά, της Κ. Χιωτέλλη, του Δ. Κουτρουμπή, του Δ. Μαυρόπουλου, του Ελ. Μάινα και πολλών άλλων ακόμη) μας οδηγούν στην παραπάνω βάσιμη, πιστεύουμε, εικασία.

[4] Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Η ρήξη με το μηδέν, Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας (Αθήνα: Αρμός, 2015), 42.

[5] Ανδρέας Αργυρόπουλος, Χριστιανοί και πολιτική δράση κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-174) (Αθήνα: Ψηφίδα, 2004) και 1967 – 1973 Εκκλησία και χούντα - οι δυο όψεις, https://manitaritoubounou.wordpress.com/2008/11/17/1967-1973-ekklisia-2opseis/ (Ημ. ανάκτησης: 17 Απριλίου 2017).

[6] Πράξ 5, 29.

[7] Τα δικτατορικά συνθήματα: «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών» και το: «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», ήταν δηλωτικά της χρήσης της πίστης της Εκκλησίας από το δικτατορικό καθεστώς. Βλ. σχετικώς Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος, Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974, ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση (Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, 2017).

Πατήστε ΕΔΩ για τη συνέχεια


Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Η Πολιτική δεν είναι πλάκα!

 


Πότε ακούσατε πολιτικό να κάνει αυτοκριτική προσωπική ή για το χώρο που εκπροσωπεί; Πότε ακούσατε τελευταία φορά πολιτικό να ζητάει συγγνώμη για λάθη, παραλείψεις κ. ά τα οποία επηρεάζουν αρνητικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή πολλών ή λιγότερων ανθρώπων; Η αυθόρμητη απάντηση είναι ποτέ ή σχεδόν ποτέ. Αυτή η διφυής ερώτηση και η απάντησή της αποκαλύπτουν παταγωδώς την (εν πολλοίς ανύπαρκτη) πολιτική παιδεία τόσο των αρχόντων όσο και των αρχομένων. Ειπώθηκε πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Ίσως. Αλλά μη χάσουμε και τα αυτονόητα. Στον τόπο που κατά πως λένε (πολύ μακρινά σήμερα πια) γεννήθηκε η δημοκρατία και ο Περικλής, ψάχνουμε σαν τον Διογενή να βρούμε Πολιτικούς και Πολίτες (με  κεφαλαία γράμματα και χωρίς εισαγωγικά).

Το πρόβλημα φαίνεται να ξεκινάει από την προεκλογική περίοδο και ασφαλώς συνεχίζεται και μετεκλογικά. Ποιοι είναι αυτοί που κατέρχονται υποψήφιοι και με τι κίνητρα; Είναι έντιμοι (γιατί άραγε αυτοί, συνήθως, δεν θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική;), με γνώση (ούτε αυτοί, συνήθως, θέλουν), με πολιτική παιδεία και διάθεση κοινωνικής προσφοράς (ούτε αυτοί θέλουν, προσφέρουν από αλλού) ή στερουμένων των παραπάνω διαθέτουν, ωστόσο, χρήμα (ενίοτε ουκ ολίγο) για προεκλογικό αγώνα (διαφήμιση, πληρωμένες συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις, image makers κλπ), συγγενολόι (για τοπικά και δημοτικά συμβούλια), δημοφιλία (ηθοποιοί, τραγουδιστές, δημοσιογράφοι κ.ά.); Ποια είναι τα κριτήρια για να ενταχθεί κάποιος /α σε ψηφοδέλτιο; Θα είχε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον να μπορούσαμε να ακούσουμε τους σχετικούς διαλόγους πριν γραφτούν τα ονόματα στο ψηφοδέλτιο. Και, τελικά, ποιος είναι ο στόχος των υποψηφίων; Να αλλάξουν τη ζωή των πολιτών προς το καλύτερο ή  μονάχα τη δική τους (προς το καλύτερο, σαφώς); Πώς θα μας πείσει (ούτε καν τον απασχολεί βέβαια) κάποιος που ξόδεψε χιλιάδες ευρώ για να εκλεγεί ή/και έλιωσε πολλά ζευγάρια παπούτσια στον προεκλογικό αγώνα ότι το έκανε για να προσφέρει μετέπειτα στον λαό;

Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους μας. Απλά, κοινότυπα. Και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα ημών των ψηφοφόρων: ο πολιτικός και κοινωνικός μιθριδατισμός. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η Πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Έχει να κάνει άμεσα με την ίδια τη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας, αλλά και μακροπρόθεσμα. Δεν ψηφίζουμε για πλάκα, ούτε εκχωρούμε τη ζωή μας να τη διαχειρίζονται πλακατζήδες. Η Πολιτική δεν είναι πλάκα!

Χρήστος Γκουνέλας

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

Νέος δίσκος από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου

 


Μ’ ένα γλυκύτατο και τρυφερό βίντεο ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γνωστοποίησε από τη σελίδα του στο YouTube ότι το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, στις 21.30, θα δώσει live streaming συναυλία μέσω της πλατφόρμας eStage.gr, της πρώτης διαδικτυακής σκηνής στην Ελλάδα από την οποία θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε συναυλίες, θέατρο και performances.

Δείτε το σχετικό βίντεο: 




Η συναυλία έχει τον τίτλο «Απροστάτευτος», καθώς έτσι θα ονομάζεται και ο νέος δίσκος που ετοιμάζει ο σπουδαίος δημιουργός με ερμηνευτή τον Σωκράτη Μάλαμα.

Συμμετέχουν οι μουσικοί: Δημήτρης Μυστακίδης (κιθάρα, λαούτο, φωνή), Κωσταντής Πιστιόλης (πνευστά, φωνή), Γιάννης Λίταινας (τραγούδι, κιθάρα), Βάσω Δημητρίου (ηλεκτρική κιθάρα, τζουρά), Αποστόλης Γιάγκος (πλήκτρα), Βασίλης Γιασλακιώτης (τύμπανα, λύρα), Βασίλης Κουτσονάνος (μπάσο). Τη σκηνοθεσία θα κάνει ο ένας εκ των δύο γιων του καλλιτέχνη, Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου.

Info: Η προπώληση των εισιτηρίων, που θα κοστίζουν 5 ευρώ, ξεκίνησε.

Πηγή: efsyn.gr