Η κτίση ζει το παράδοξο: ο άνθρωπος γεννά Θεό. Γεννά Αυτόν που έρχεται να τον συναντήσει στη φθορά. Δεν πρόκειται για έναν Θεό ο οποίος κατοικεί στο επέκεινα αφήνοντας τον άνθρωπο στην τραγικότητά του. Ξεβολεύεται από τη θεότητά Του ερχόμενος να ανταμώσει το πλάσμα Του στη γη και ακόμη περισσότερο στον Άδη. Θεός και άνθρωπος ενώνονται, πεθαίνουν και ανασταίνονται μαζί.
Εναπόκειται στον κάθε άνθρωπο, προσωπικά, να ξεβολευτεί από την πολυποίκιλη φθορά που τον περιβάλλει. Ελεύθερα και απλά. Όπως είναι η αγάπη.
Ολόθερμες ευχές για αγάπη και υγεία.
Χρήστος Γκουνέλας
Θεολόγος
Διαχειριστής του Ιστολογίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου