Πρωτοχρονιά 2020

Ο χρόνος είναι έννοια σχετική. Υπάρχει μέσα από εμάς, από τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και τα πράγματα.

Ας δούμε τον χρόνο ως ευκαιρία αγάπης και ελευθερίας.

Χρόνια Πολλά! Καλή χρονιά με υγεία, χαρά και κάθε καλό σε όλες και σε όλους!

Χρήστος Γκουνέλας

Ο άνθρωπος γεννά Θεό

Η κτίση ζει το παράδοξο: ο άνθρωπος γεννά Θεό. Γεννά Αυτόν που έρχεται να τον συναντήσει στη φθορά. Δεν πρόκειται για έναν Θεό ο οποίος κατοικεί στο επέκεινα αφήνοντας τον άνθρωπο στην τραγικότητά του. Ξεβολεύεται από τη θεότητά Του ερχόμενος να ανταμώσει το πλάσμα Του στη γη και ακόμη περισσότερο στον Άδη. Θεός και άνθρωπος ενώνονται, πεθαίνουν και ανασταίνονται μαζί.

Εναπόκειται στον κάθε άνθρωπο, προσωπικά, να ξεβολευτεί από την πολυποίκιλη φθορά που τον περιβάλλει. Ελεύθερα και απλά. Όπως είναι η αγάπη.

Ολόθερμες ευχές για αγάπη και υγεία.

Χρήστος Γκουνέλας

Θεολόγος

Διαχειριστής του Ιστολογίου

Αύγουστος 1923: Το τέλος του Ληστάρχου Θωμά Γκαντάρα

Στις αρχές Αυγούστου του 1923 άφηνε την τελευταία του πνοή στα βουνά της Οξιάς (Χάσια) ο ονομαστός, αιμοβόρος, αλλά και με μεταφυσικές ανησυχίες (πρόσφερε χρήματα για την ανέγερση ναών) και ευαισθησίες (προικοδοτούσε άπορες κορασίδες) λήσταρχος Θωμάς Γκαντάρας από την Άκρη Ελασσόνας.

Στη συνέχεια θα δούμε κάποια από τα βασικά γεγονότα που σημάδεψαν τόσο τη δική του ζωή όσο και άλλων που συναντήθηκαν οι δρόμοι τους.

Καταγραφή Λαρισαίων συγγραφέων από την αρχαιότητα έως σήμερα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καταγραφή Λαρισαίων συγγραφέων

Εδώ και μερικά χρόνια, συγκεκριμένα από το 2016, ο συγγραφέας Βάιος Κουτριντζές προσπαθεί να καταγράψει τους Λαρισαίους συγγραφείς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ειδικότερα όσων συνέγραψαν βιβλία που κυκλοφόρησαν και μ’ αυτόν τον τρόπο συνέβαλαν στη διαχρονική πνευματική ανάπτυξη των κατοίκων. Ως «Λαρισαίοι συγγραφείς» δε νοούνται μόνο εκείνοι που γεννήθηκαν κι απεβίωσαν στην πόλη ή στην ευρύτερη έκταση του νομού, μα και όσοι συνέδεσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους με τη Λάρισα για επαγγελματικούς ή διάφορους άλλους λόγους.

Η κρίση δεν άλλαξε ούτε τους πολιτικούς, ούτε τους πολίτες…

Η κρίση δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τη νοοτροπία ούτε των πολιτών, ούτε ακόμη περισσότερο των πολιτικών. Γι’ αυτό και συνεχίζει να είναι παρούσα και ίσως να είναι εδώ για πολλά ακόμη χρόνια. Ας δούμε μερικά στοιχεία που συνηγορούν στην παραπάνω διαπίστωση. Πρώτα και κύρια από τη μεριά των πολιτικών, διότι καταπώς λέει και ο λαός μας «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», χωρίς αυτό, όμως, να απαλλάσσει τους πολίτες από τις δικές τους ευθύνες. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Η Αναρχία του Χριστού

"Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο διάλογος δι' αλληλογραφίας, που είχε αναπτύξει ο Παναγιώτης Νέλλας με αναρχικούς, μετά από προσωπική επιστολή που του απηύθυναν, εκφράζοντας του ανησυχίες και πόθους τους... Ο Παναγιώτης Νέλλας σημείωνε στην επιστολή του πως, ακόμη κι αν πετύχει, τελικά, η ελευθερία που προσδοκούν οι αναρχικοί, σύντομα και αυτή θα αρθεί, γινόμενη κατεστημένο. Ο αληθινά άναρχος Χριστός είναι (ή μπορεί να γίνει), κατά τον Παναγιώτη Νέλλα, η μύχια αναζήτηση του κάθε αναρχικού. "Ο Χριστός δεν ήταν ένας ακόμη κοινωνικός αναμορφωτής, αλλά αυτός ο οποίος δυναμιτίζει την καλοστεκούμενη κοινωνία μας".

Απόσπασμα από το κείμενο του Χρήστου Γκουνέλα, "Η θεολογία του ενανθρωπισμού και των επίγειων πραγματικοτήτων στον Παναγιώτη Νέλλα".

Μπορείτε να το διαβάσετε στο τελευταίο τεύχος μας (αρ.150) που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα. Ταχυδρομικά ήδη βρίσκεται καθ' οδόν προς τους συνδρομητές μας σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μπορείτε, επίσης, να βρείτε το Περιοδικό "Σύναξη" και σε βιβλιοπωλεία ανά την Ελλάδα.

Φωτό: Ο Π.Νέλλας στο τσούγκρισμα των πασχάλιων αυγών με μοναχό.

Ο απρόβλεπτος Θεός και η μωρία του Σταυρού Του

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η λογική του ανθρώπου αντιλαμβάνεται τον Σταυρό του Χριστού ως μωρία και σκάνδαλο. Πώς είναι δυνατόν ο πανίσχυρος Θεός να σταυρώνεται από το πλάσμα Του; Τι είδους Θεός είναι αυτός που εκουσίως ανεβαίνει στον σταυρό; Πώς μπορεί αυτός ο αδύναμος, σταυρωμένος Θεός να σώσει τον άνθρωπο;

Και όμως αυτός είναι Θεός. Αυτός που έρχεται, που τρέχει (θέω/ τρέχω) να πάρει τη θέση του ανθρώπου στην οδύνη και τραγικότητα της ανθρωπότητάς του. Ο Θεός δεν παραμένει υπερβατικός, στατικός, που κατοικεί μακριά στον ουρανό και από εκεί αγναντεύει απλά τη δημιουργία του μέσα στη φθορά της. Ο Υιός του Θεού κινείται ως φύσει αεικίνητος και γίνεται Υιός του ανθρώπου. Εισβάλλει αθόρυβα στην ανθρώπινη ζωή, γίνεται ιστορικό πρόσωπο με σάρκα και οστά για να σώσει τον άνθρωπο εντός της ιστορίας μέσα από τον δικό του Σταυρό της αυτοπαραίτησης.

Η Ορθοδοξία μπροστά σε σύγχρονες προκλήσεις

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιόρτασε η ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία. Νέες προκλήσεις και ελπίδες κατ’ επέκταση, γεννιούνται στον σύγχρονο κόσμο για την πνευματική ηγεσία και τον λαό της Εκκλησίας. Όλες οι επιμέρους προκλήσεις εντάσσονται σε μια διπλή πρόκληση: αφενός μεν η μία αφορά τη μαρτυρία εντός των κόλπων της Εκκλησίας, αφετέρου δε την εκτός των κόλπων της μαρτυρία απευθυνόμενη σε όλη την Οικουμένη.

Στόχος της Εκκλησίας είναι η μεταμόρφωση όλου του κτιστού κόσμου με τη μετοχή του στον μυστηριακό τρόπο ύπαρξης της Αγίας Τριάδας. Όλα δια της αγάπης να γίνουν ένα, κρατώντας το καθετί την υπαρκτική του ετερότητα. Η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη να δείξει τον δρόμο στον λαό, όπως έκανε και Εκείνος.