Από τον Θεολόγο-Φιλόλογο Κώστα Νούση
ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ
(Μιὰ σύγχρονη μεταγραφὴ τοῦ θεολογικοῦ, δοξολογικοῦ καὶ κτισιολογικοῦ ρλε’ ψαλμοῦ)
Ἀλληλούια·
ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Κύριο, γιατὶ εἶναι ἀπὸ τὴ φύση Του Ἀγαθὸς καὶ ἡ χρηστότητά Του ἀκατάληπτη στὴν ἀνθρώπινη διάνοια, ἀρκούμενη στὴν πτωχεία της νὰ Τὸν περιγράφει μὲ τ’ ὄνομα Ἀγάπη·
2 ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν ὑπέρθεο μέγα Θεό, ποὺ δὲν εἶναι ἕνας ἀκόμα μικρὸς καὶ ψεύτικος θεὸς σὰν τοὺς ἄλλους, εἴδωλους, νοητούς ἢ αἰσθητούς, ὅπου λατρεύουν τὰ ἑβδοματικά ἔθνη, ἀλλὰ Αὐτὸς ἐπιεκτείνει τὴν ἐξαρχία Του ἀπάνω καὶ σ’ ἐκείνους·
3 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Ἕνα καὶ μοναδικὸ Κύριο, ποὺ δὲν εἶν’ ἀκόμα ἕνας οὐτιδανός καὶ πλάνος κύριος δίπλα στοὺς ἕτερους, ἕωλους, ἔνυλους ἢ ἀσώματους, ὅπου ἐξανδραποδίζουν τὰ βρότεια στίφη, ἀλλὰ Αὐτός πού ’χει τὸ κράτος Του ὑπεράνω, καὶ σὲ κείνους·
4 τῷ ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ φοβερὸς Θεός, μόνη φρικτὴ τρισύμνητη, ἀκρέραστη ὑπερούσια, ἄφατη Κυριότης, πού ’φτιαξε ἔργα θαυμαστὰ ἀσύλληπτα σὲ μέγεθος τοῦ κάλλους καὶ στοὺς ὄγκους, χωρὶς τὴ συνδρομή ἄλλου, κανενός·
5 τῷ ποιήσαντι τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Δημιουργό, ἀναίτιο Πρωτοσέλας, ἀμετάκλητ’ ἀμετάμελα κι ἀλάθητος τὸ σύμπαν οὐσιώνει μὲ τὴν ἐνυπόστατη συνάναρχη Σοφία Του καὶ μὲ τὴν ἐνπρόσωπη συναΐδια Πνοή Του, ἀπερινοήτως στὶς ἡμέτερες νοερὲς ἐλαχιστότητες·
6 τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσετε πανσθενουργὸ ἄσαρκο Θεῖο Λόγο, δι’ οὗ ἡ συμπαντικὴ ἔκρηξη γέννησε τὴ γῆς ποὺ κατοικοῦμε, καὶ τὴν κρέμασε πάνω στὰ νερὰ τῶν ὠκεανῶν·
7 τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατε Τρισήλιο Φῶς, τὴν τριλαμπῆ, τρισσοειδῆ, τριτόφαντη Μονάδα, πυροπολοῦσα ποίησε μυριάδες μυριάδων τοὺς γαλαξίες, φαεσφόρες ταξιαρχίες, καὶ τὰ οὐράνια στερεώματα, δίχα τὴ βοήθεια οὐδ’ ἑνός·
8 τὸν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστ’ ἀναβαλλόμενον σάρκα καὶ φῶς, Ἥλιο ἀνατείλαντα Δικαιοσύνης, π’ ἀνάπτει τὸν γήλιο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος νὰ κυβερνάει τὴ μέρα·
9 τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε Φαοσπρόβλητη περιπολοῦσα Δόξα, Μοναδική Τριάδα κι Ἑνάδα Τριαδική, ἔπλασε μὲ τὰ χέρια Του τοὺς κόσμους, τὴ σελήνη, κι ἔκτισε, μᾶλλον κέντησε τ’ ἀστέρια ὅλα τ’ οὐρανοῦ νὰ διαφεντεύουν νύχτα·
10 τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖς πρωτοτόκοις αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν λευχείμονα Πρίγκιπα τοῦ Κυρίου, εἰρηνικὸ πολεμιστὴ ἀκρίματο ἐκδικητὴ ζηλοῦντα, ἱππέα στρατηλάτη, τροπαίωσε Αἰγύπτιους ἀρχαίους κι ἀρχέτυπά τους καταθραύει μαζὶ μὲ τὰ πρωτότοκα αὐτῶν, ἀνυπόστατες ἁμαρτίες καὶ φαντασίες·
11 καὶ ἐξαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ φαεινόγνοφος Κύριος τῆς ἱστορίας, εἰσβάλλει συμφυρόμενος, στὴ Βασιλεία ἐξάγει, δι’ ἄκτιστου ἀναστάσιμoυ συναρπαγμοῦ τὴ βία, ἀνάμεσο ἀπ’ τῶν ὁρατῶν κι ἀόρατων ἐχθρῶν μας, μέσ’ ἀπ’ τὴν ἄσβεστη φωτιά τ’ ἀκοίμητου πυρός, ὡς καὶ τότε μὲ τὸν περιούσιο λαό Του·
12 ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Θεό Πατέρα ὁμοτρόπως μὲ συμφυεῖς ἰσοφεγγεῖς βλαστούς Του μᾶς λυτρώνει, μὲ τὸν παντωναειδύνητο Μονογενὴ Υἱό καὶ Πνεῦμα τὸ ὑψίδομο, Θεόρρυτο, τ’ αὐτοκρατορικό·
13 τῷ καταδιελόντι τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὴν Πυριφλεγῆ Θεότεχτη Ρομφαία, δισσόσχημη ἀμφίκοψε τὰ πνεύματα στὸ σκότος καὶ θάνατο σταυρόσχιστα διέρρηξε μὲ κράτος, σὰν τότες μὲ τὰ νερὰ τῆς Ἐρυθρᾶς·
14 καὶ διαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ διὰ μέσου αὐτῆς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ Θεός Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ κ’ Ἰακώβ, ἐξ ὕδατα πειρασμικὰ τὴν Ἐκκλησία ὁδεύει, ὡς διάβασ’ ἀπ’ τὴ θάλασσα ἀρχαίτυπους Ἐβραίους·
15 καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ᾿Ερυθράν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐξομολογεῖστ’ ἐπιπτερυγωανεμοεποχούμενο Παντοκράτορα, Δύναμη ὑπεράλκιμη τριελισσοτερατουργοῦσα, λιχνίζει τὸν ἀρχέκακο Φαραὼ μὲ τοὺς ’ποταχτικούς του, καταπῶς φύσαξε τ’ ἀχυροειδές ἀντίγραφο αὐτουνοῦ ὁμοῦ μὲ τὰ στρατεύματά του·
16 τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστ’ Αὐτὸν ὅπου μολόγησε ὅτί ’ναι ἡ Ὁδός, ποὺ πάνω της μονόστρατα μπορεῖ τις νὰ διέλθει τὴν ἐρημία τοῦ αἰώνιου μηδενός·
17 τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγάλους, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐπιδοξάστε νεφελωαγγελοθρονούμενο Βασιλέα ἀνωταγμάτων, τὴν Τρισυπόστατη Φύση, ποὺ δὲν ὑπέστη καμιὰ ἧττα ἀπὸ ’πίγειους καὶ καταχθόνιους κοσμοκράτορες·
18 καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατε τὴν τρίκλιτη ζωαρχικὴ Θεαρχία, π’ ἄρχοντες δὲ λογιάζει ν’ ἀφανίσει ἢ κι ἰσχυρῶν τὴ μνήμη ν’ ἀπαλείψει τοῦ αἰῶνος τούτου·
19 τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν ᾿Αμορραίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε πανταχοῦ παρόντα, παντὸς ὄντως ὄντα καὶ πᾶσιν ἐνόντα Κύριο, συνθλίβει ἐπαιρόμενο τὸ κάθε ὕψωμα στὴν ἀδιάπτωτη μοναρχία Του, ἔτσι ξήλωσε καὶ τὸν Ἀμορραῖο δυνάστη·
20 καὶ τὸν ῍Ωγ βασιλέα τῆς Βασάν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατ’ ἀκαθαίρετο Τρισάγιο Σαβαώθ, ἀποκαθήλωσε τὸν Ἑωσφόρο μετὰ τῆς κουστωδίας του, ὡσὰν τὸν τύραννο τῆς Βασὰν ἀργότερα·
21 καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Πρωτόνοο πανόλβιο Πατέρα, Τρισσοφαὴ Θεότητα, ποὺ καταλείπει ἀκένωτους στὰ τέκνα θησαυροὺς ἴσαμε τὸν ἴδιο του τὸν Ἑαυτό·
22 κληρονομίαν ᾿Ισραὴλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε, γλωσσοπυρσάνασσο Ἀνώνυμο Δεσπότη, ποὺ δούλους ὑπερανυψοῖ μ’ Υἱοθεσίας χάρη·
23 ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τὸν Ταπεινὸ δοξάστε, Ὕψιστον Παντωνάνακτα, ποὺ δὲ μᾶς ξέχασε στὸν ξεπεσμό μας, ἀνακιρνᾷ συνεχτικὰ τὴν οὐδενόρροπη χτιστότητα τῶν ὄντων μέσ στην αἰώνια μνήμη Του·
24 καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα στὸν δεύτερο Ἀδάμ, ἔσχατο, δισσότοκο σωτήριο Κυρίου, καὶ μᾶς λευτέρωσε, παλιὸ καὶ νέο Ἰσραήλ, ἐρρύσατ’ ἀπὸ πονηροῦ παντὸς καὶ πολεμίου διάβολου ᾅδη, δύστηνους, θανάτου ἀμφίστομου, στερνὸ ἐχθρό·
25 ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ Ὤν, φυσίθειος αὐθίστατος, ζείδωρος Θεὸς Λόγος, ποὺ χορηγεῖ στὰ σύμπαντα ἀδιαλείπτως εἶναι, καὶ τὸ ἀεὶ εὖ εἶναι, τὴ θεοποιοῦσα σάρκα Του·
26 ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε Τον, ἔνθρονο ἐν οὐρανοῖς ἐν Τριάδι Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υιὸ καὶ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, διότι τὸ Ἔλεος εἶναι μέσα στὴ φύση Του καὶ φτάνει μέχρι τὶς ἐσχατιὲς τῆς αἰωνιότητας, ἀκόμα καὶ στὴν κόλαση·
ἀλληλούια.
(Μιὰ σύγχρονη μεταγραφὴ τοῦ θεολογικοῦ, δοξολογικοῦ καὶ κτισιολογικοῦ ρλε’ ψαλμοῦ)
Ἀλληλούια·
ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Κύριο, γιατὶ εἶναι ἀπὸ τὴ φύση Του Ἀγαθὸς καὶ ἡ χρηστότητά Του ἀκατάληπτη στὴν ἀνθρώπινη διάνοια, ἀρκούμενη στὴν πτωχεία της νὰ Τὸν περιγράφει μὲ τ’ ὄνομα Ἀγάπη·
2 ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν ὑπέρθεο μέγα Θεό, ποὺ δὲν εἶναι ἕνας ἀκόμα μικρὸς καὶ ψεύτικος θεὸς σὰν τοὺς ἄλλους, εἴδωλους, νοητούς ἢ αἰσθητούς, ὅπου λατρεύουν τὰ ἑβδοματικά ἔθνη, ἀλλὰ Αὐτὸς ἐπιεκτείνει τὴν ἐξαρχία Του ἀπάνω καὶ σ’ ἐκείνους·
3 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Ἕνα καὶ μοναδικὸ Κύριο, ποὺ δὲν εἶν’ ἀκόμα ἕνας οὐτιδανός καὶ πλάνος κύριος δίπλα στοὺς ἕτερους, ἕωλους, ἔνυλους ἢ ἀσώματους, ὅπου ἐξανδραποδίζουν τὰ βρότεια στίφη, ἀλλὰ Αὐτός πού ’χει τὸ κράτος Του ὑπεράνω, καὶ σὲ κείνους·
4 τῷ ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ φοβερὸς Θεός, μόνη φρικτὴ τρισύμνητη, ἀκρέραστη ὑπερούσια, ἄφατη Κυριότης, πού ’φτιαξε ἔργα θαυμαστὰ ἀσύλληπτα σὲ μέγεθος τοῦ κάλλους καὶ στοὺς ὄγκους, χωρὶς τὴ συνδρομή ἄλλου, κανενός·
5 τῷ ποιήσαντι τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Δημιουργό, ἀναίτιο Πρωτοσέλας, ἀμετάκλητ’ ἀμετάμελα κι ἀλάθητος τὸ σύμπαν οὐσιώνει μὲ τὴν ἐνυπόστατη συνάναρχη Σοφία Του καὶ μὲ τὴν ἐνπρόσωπη συναΐδια Πνοή Του, ἀπερινοήτως στὶς ἡμέτερες νοερὲς ἐλαχιστότητες·
6 τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσετε πανσθενουργὸ ἄσαρκο Θεῖο Λόγο, δι’ οὗ ἡ συμπαντικὴ ἔκρηξη γέννησε τὴ γῆς ποὺ κατοικοῦμε, καὶ τὴν κρέμασε πάνω στὰ νερὰ τῶν ὠκεανῶν·
7 τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατε Τρισήλιο Φῶς, τὴν τριλαμπῆ, τρισσοειδῆ, τριτόφαντη Μονάδα, πυροπολοῦσα ποίησε μυριάδες μυριάδων τοὺς γαλαξίες, φαεσφόρες ταξιαρχίες, καὶ τὰ οὐράνια στερεώματα, δίχα τὴ βοήθεια οὐδ’ ἑνός·
8 τὸν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστ’ ἀναβαλλόμενον σάρκα καὶ φῶς, Ἥλιο ἀνατείλαντα Δικαιοσύνης, π’ ἀνάπτει τὸν γήλιο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος νὰ κυβερνάει τὴ μέρα·
9 τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε Φαοσπρόβλητη περιπολοῦσα Δόξα, Μοναδική Τριάδα κι Ἑνάδα Τριαδική, ἔπλασε μὲ τὰ χέρια Του τοὺς κόσμους, τὴ σελήνη, κι ἔκτισε, μᾶλλον κέντησε τ’ ἀστέρια ὅλα τ’ οὐρανοῦ νὰ διαφεντεύουν νύχτα·
10 τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖς πρωτοτόκοις αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν λευχείμονα Πρίγκιπα τοῦ Κυρίου, εἰρηνικὸ πολεμιστὴ ἀκρίματο ἐκδικητὴ ζηλοῦντα, ἱππέα στρατηλάτη, τροπαίωσε Αἰγύπτιους ἀρχαίους κι ἀρχέτυπά τους καταθραύει μαζὶ μὲ τὰ πρωτότοκα αὐτῶν, ἀνυπόστατες ἁμαρτίες καὶ φαντασίες·
11 καὶ ἐξαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ φαεινόγνοφος Κύριος τῆς ἱστορίας, εἰσβάλλει συμφυρόμενος, στὴ Βασιλεία ἐξάγει, δι’ ἄκτιστου ἀναστάσιμoυ συναρπαγμοῦ τὴ βία, ἀνάμεσο ἀπ’ τῶν ὁρατῶν κι ἀόρατων ἐχθρῶν μας, μέσ’ ἀπ’ τὴν ἄσβεστη φωτιά τ’ ἀκοίμητου πυρός, ὡς καὶ τότε μὲ τὸν περιούσιο λαό Του·
12 ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Θεό Πατέρα ὁμοτρόπως μὲ συμφυεῖς ἰσοφεγγεῖς βλαστούς Του μᾶς λυτρώνει, μὲ τὸν παντωναειδύνητο Μονογενὴ Υἱό καὶ Πνεῦμα τὸ ὑψίδομο, Θεόρρυτο, τ’ αὐτοκρατορικό·
13 τῷ καταδιελόντι τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὴν Πυριφλεγῆ Θεότεχτη Ρομφαία, δισσόσχημη ἀμφίκοψε τὰ πνεύματα στὸ σκότος καὶ θάνατο σταυρόσχιστα διέρρηξε μὲ κράτος, σὰν τότες μὲ τὰ νερὰ τῆς Ἐρυθρᾶς·
14 καὶ διαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ διὰ μέσου αὐτῆς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ Θεός Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ κ’ Ἰακώβ, ἐξ ὕδατα πειρασμικὰ τὴν Ἐκκλησία ὁδεύει, ὡς διάβασ’ ἀπ’ τὴ θάλασσα ἀρχαίτυπους Ἐβραίους·
15 καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ᾿Ερυθράν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐξομολογεῖστ’ ἐπιπτερυγωανεμοεποχούμενο Παντοκράτορα, Δύναμη ὑπεράλκιμη τριελισσοτερατουργοῦσα, λιχνίζει τὸν ἀρχέκακο Φαραὼ μὲ τοὺς ’ποταχτικούς του, καταπῶς φύσαξε τ’ ἀχυροειδές ἀντίγραφο αὐτουνοῦ ὁμοῦ μὲ τὰ στρατεύματά του·
16 τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστ’ Αὐτὸν ὅπου μολόγησε ὅτί ’ναι ἡ Ὁδός, ποὺ πάνω της μονόστρατα μπορεῖ τις νὰ διέλθει τὴν ἐρημία τοῦ αἰώνιου μηδενός·
17 τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγάλους, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐπιδοξάστε νεφελωαγγελοθρονούμενο Βασιλέα ἀνωταγμάτων, τὴν Τρισυπόστατη Φύση, ποὺ δὲν ὑπέστη καμιὰ ἧττα ἀπὸ ’πίγειους καὶ καταχθόνιους κοσμοκράτορες·
18 καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατε τὴν τρίκλιτη ζωαρχικὴ Θεαρχία, π’ ἄρχοντες δὲ λογιάζει ν’ ἀφανίσει ἢ κι ἰσχυρῶν τὴ μνήμη ν’ ἀπαλείψει τοῦ αἰῶνος τούτου·
19 τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν ᾿Αμορραίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε πανταχοῦ παρόντα, παντὸς ὄντως ὄντα καὶ πᾶσιν ἐνόντα Κύριο, συνθλίβει ἐπαιρόμενο τὸ κάθε ὕψωμα στὴν ἀδιάπτωτη μοναρχία Του, ἔτσι ξήλωσε καὶ τὸν Ἀμορραῖο δυνάστη·
20 καὶ τὸν ῍Ωγ βασιλέα τῆς Βασάν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάσατ’ ἀκαθαίρετο Τρισάγιο Σαβαώθ, ἀποκαθήλωσε τὸν Ἑωσφόρο μετὰ τῆς κουστωδίας του, ὡσὰν τὸν τύραννο τῆς Βασὰν ἀργότερα·
21 καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τὸν Πρωτόνοο πανόλβιο Πατέρα, Τρισσοφαὴ Θεότητα, ποὺ καταλείπει ἀκένωτους στὰ τέκνα θησαυροὺς ἴσαμε τὸν ἴδιο του τὸν Ἑαυτό·
22 κληρονομίαν ᾿Ισραὴλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε, γλωσσοπυρσάνασσο Ἀνώνυμο Δεσπότη, ποὺ δούλους ὑπερανυψοῖ μ’ Υἱοθεσίας χάρη·
23 ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τὸν Ταπεινὸ δοξάστε, Ὕψιστον Παντωνάνακτα, ποὺ δὲ μᾶς ξέχασε στὸν ξεπεσμό μας, ἀνακιρνᾷ συνεχτικὰ τὴν οὐδενόρροπη χτιστότητα τῶν ὄντων μέσ στην αἰώνια μνήμη Του·
24 καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα στὸν δεύτερο Ἀδάμ, ἔσχατο, δισσότοκο σωτήριο Κυρίου, καὶ μᾶς λευτέρωσε, παλιὸ καὶ νέο Ἰσραήλ, ἐρρύσατ’ ἀπὸ πονηροῦ παντὸς καὶ πολεμίου διάβολου ᾅδη, δύστηνους, θανάτου ἀμφίστομου, στερνὸ ἐχθρό·
25 ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δόξα ὁ Ὤν, φυσίθειος αὐθίστατος, ζείδωρος Θεὸς Λόγος, ποὺ χορηγεῖ στὰ σύμπαντα ἀδιαλείπτως εἶναι, καὶ τὸ ἀεὶ εὖ εἶναι, τὴ θεοποιοῦσα σάρκα Του·
26 ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε Τον, ἔνθρονο ἐν οὐρανοῖς ἐν Τριάδι Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υιὸ καὶ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, διότι τὸ Ἔλεος εἶναι μέσα στὴ φύση Του καὶ φτάνει μέχρι τὶς ἐσχατιὲς τῆς αἰωνιότητας, ἀκόμα καὶ στὴν κόλαση·
ἀλληλούια.
Κ.Νούσης 13/11/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου